بالاترین بهره‌ی هوشی

آنهایی که بهره‌ی هوشی بالای 200 دارند "نابغه‌های غیر قابل اندازه گیری" خوانده می‌شوند. در این جا ما به صحبت پیرامون برخی از آنهایی که چنین بهره‌ی هوشی بالای دارند و این که چه چیزهایی در این ارقام بالا سهم دارند می‌پردازیم.
آیا می‌دانستید؟
کتاب رکوردهای جهانی گینس از سال 1990 و پس از رسیدن به این نتیجه که آزمایش‌های بهره هوشی مقیاسی قابل اطمینان برای اندازه گیری بهره‌ی هوشی نیستند و یا برای تشخیص فردی که به عنوان رکورد دار جهانی این رشته معرفی می‌شود کافی نمی‌باشند،"بالاترین بهره‌ی هوشی" را از فهرست خود حذف نمود.
اندازه گیری و اثبات کردن هوش با استفاده از آزمایشات خاص همواره سؤالات زیادی را به همراه داشته است. آیا چنین امتحاناتی قابل اطمینان می‌باشند؟ چرا آنهایی که بهره‌ی هوشی بسیار بالایی دارند هنوز دست به ساخت ماشین‌های پرنده نمی‌زنند؟ چرا آنها در جهان کنونی سهم بیشتری ایفا نکرده‌اند؟ جواب این سؤالات ساده است. هوش یک ویژگی بسیار فردی می‌باشد، و با وجود این که امتحانات بهره‌ی هوشی می‌توانند سطح خاصی از با هوشی را نمایان کنند اما نمی‌توانند هیچ شخصی را به عنوان زیرک‌ترین و یا با هوش‌ترین فرد مشخص نمایند.
آزمایشات بسیاری با مقیاس‌های مختلف در طول سالیان با استاندارد سازی‌ها و انحرافات مختلفی به انجام رسیده‌اند. و نام‌های افرادی که در این جا ذکر شده‌اند امتحانات مختلفی را طی کرده‌اند، که اطلاعات آن برای برخی افراد در دست رس نمی‌باشد. به دلیل اینکه میزانی دقیق وجود ندارد و ارقام به دست آمده از طریق امتحانات مختلفی که ممکن است زمینه‌ای مشابه نداشته باشند به دست آمده‌اند، امکان تعیین کردن این که کدام یک "بالاترین" امتیاز است دشوار می‌باشد. با این وجود، ما در این جا برای شما امتیازات بهره‌ی هوشی برخی افرادی را که به داشتن بالاترین بهره‌ی هوشی شناخته می‌شوند فراهم آورده‌ایم.

ترنس تائو
بهره‌ی هوشی: 230ـ220 (به وسیله‌ی مؤسسه‌ی دیویدسون برای پیشرفت استعداد)
ترنس در سن 2 سالگی با محاسبات مقدماتی آشنا بود. در سن 13 سالگی، ترنس تائو جوان‌ترین برنده‌ی مدال طلا در المپیاد بین المللی ریاضیات شد. وی در سن 20 سالگی دکترای خود را از دانشگاه پرینستون دریافت نمود. در سن 24 سالگی تبدیل شد به پروفسور کامل در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و جوان‌ترین فردی که تا کنون به چنین مقامی در این دانشگاه رسیده بود.

کریستوفر هیراتا
بهره‌ی هوشی: 225 (به وسیله‌ی نشریه‌ی دانشجویی دیلی پرینستونین، دانشگاه پرینستون)
کریستوفر هیراتا جوان‌ترین آمریکایی‌ای بود که موفق به کسب مدال طلا در المپیاد بین المللی فیزیک شد. او به دبیرستان نرفت و در سن 14 سالگی وارد کالتک (مؤسسه‌ی فناوری کالیفرنیا) شد. در سن 16 سالگی، وی عضوی از تیم ناسا شد که بر روی پروژه‌های مرتبط با سکونت در مریخ کار می‌کردند. در سن 22 سالگی وی به دریافت مدرک دکترای اختر فیزیک از دانشگاه پرینستون نائل گردید.

کیم اونگ یونگ
بهره‌ی هوشی: 210 (ثبت شده در کتاب رکوردهای جهانی گینس)
نام کیم اونگ یونگ به خاطر کسب امتیاز بهره‌ی هوشی 210 در بخش"بالاترین بهره‌ی هوشی" کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شده بود. کیم، کودکی اعجوبه از کره‌ی جنوبی، درست از زمانی که شش ماهش بود شروع به نشان دادن توانایی‌های ذهنی فوق العاده‌ای از خود نمود. او زمانی که شش ماهش بود توان صحبت کردن را پیدا کرد و در یک سالگی می‌توانست به فصاحت صحبت نماید. در سن 3 سالگی او می‌توانست کره‌ای، آلمانی، ژاپنی و انگلیسی را بخواند و در 6 سالگی موفق به حل یک مسئله‌ی محاسباتی در تلویزیون شد. در سن 7 سالگی، کیم به وسیله‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا به ناسا دعوت شد و چندین مطالعه‌ی پژوهشی را به انجام رسانید. سرانجام وی در سن 16 سالگی دکترای خود را در فیزیک تکمیل نمود. او در حال حاضر دانشمندی برجسته در این زمینه می‌باشد.

ماریلین وس ساوانت
بهره‌ی هوشی: 190 (ثبت شده در کتاب رکوردهای جهانی گینس)
ماریلین وس ساوانت در سن 10 سالگی امتیاز بهره‌ی هوشی 228 را کسب نمود (آزمون استنفورد بینت)، هرچند به علت روش‌های محاسباتی این آزمون بر سر این رقم اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد. در سال 1986 و پس از این که گینس امتیاز بهره‌ی هوشی بزرگ سالی 190 را از وی قبول کرد، نام ماریلین در زیر "بالاترین بهره‌ی هوشی (زنان)" در کتاب رکوردهای جهانی گینس به ثبت رسید و این مقام را برای پنج سال پیاپی حفظ نمود. در سال 1988 نام وی وارد تالار افتخارات کتاب رکوردهای جهانی گینس شد. وی از سال 1986 مشغول نوشتن ستونی تحت عنوان "از ماریلین بپرسید" برای مجله‌ی پرید بوده است که وی در آن به پاسخ گویی سؤالات خوانندگان از مسائل ریاضیاتی و فلسفی گرفته تا حتی سؤالات بیهوده می‌پردازد!

بهره‌ی هوشی بالا و نعمت خدا دادی
ضریب هوشی فرد را می‌توان بر مبنای نتایج بدست آمده بعد از آزمون بهره‌ی هوشی قانونی به دست آورد. بسته به دسته‌ای که این امتیازات در آن قرار می‌گیرند، فرد از لحاظ ذهنی با استعداد، برتر و غیره اعلام می‌شود. شخصی با امتیاز بهره‌ی هوشی بالا در دسته‌ی "با استعداد" قرار می‌گیرد. این امر بدین معنی می‌باشد که فردی که از بهره‌ی هوشی بالای 115 برخوردار می‌باشد با استعداد در نظر گرفته می‌شود. در واقع درجه‌های مختلفی از استعداد وجود دارند که در جدول زیر توضیح داده شده‌اند.

عواملی که به داشتن بهره‌ی هوشی بالا می‌انجامند
 بحث مرتبط به توانایی فرد در عمل کرد خوب در آزمون‌های بهره‌ی هوش منتسب به "ذات و پرورش" می‌شود. بدین معنی که، با وجود نقش پر اهمیتی که وراثت در تعیین ضریب هوش فرد بازی می‌کند، محیط نیز دارای تأثیر می‌باشد و قابلیت پرورش دادن این توانایی را دارد. این امر شامل تغذیه‌، تعلیمات به انجام رسیده، محیط خانواده و انگیزه‌ی کلی برای یافتن اطلاعات بیشتر از دیگران می‌شود.
 به علاوه، فرهنگ، نژاد و جنسیت نیز در تعیین بهره‌ی هوشی فرد نقش ایفا می‌کنند، البته بی هیچ تعصبی نسبت به هرگونه نژاد، فرهنگ و یا جنسیت.
 روندهای کنونی نشان داده‌اند که امتیاز بهره‌ی هوشی عادی در هر دهه در نتیجه‌ی تغییرات سریع در جهانی که در آن زندگی می‌کنیم در حال افزایش می‌باشد.رقابت بالا، نگرانی نسبت به بهداشت و تغذیه‌ی کلی و نحوه‌ی کنونی دست رسی آسان به اطلاعات در این رابطه کمک می‌کنند. این روند کلی بهعنوان اثر فلین تعریف می‌شود.

نکته‌ی مهمی که باید به خاطر داشته باشید این است که حتی بالاترین امتیاز بهره‌ی هوشی تنها می‌تواند به فرد تاجی در زمینه‌ی هوش وحل مسئله‌ی آکادمیک اهدا نماید. همراه با داشتن ضریب هوشی خوب، بینش احساساتی، شخصیت فرد و غیره نیز نقشی مهم در موفقیت کلی فرد ایفا می‌کنند. در برخی از موارد، فرد ممکن است تمامی این ویژگی‌ها را داشته باشد و امکان دارد واقعاً با استعداد در نظر گرفته شود. از سوی دیگر، ممکن است فردی که از لحاظ ذهنی با استعداد است در دیگر ویژگی‌ها استعدادی نداشته باشد. صرف داشتن امتیاز بهره‌ی هوشی بالا نمی‌تواند به تنهایی مسئول موفقیت فرد در زندگی شود؛ تعادل بین برخی ویژگی‌های ذکر شده در بالا به یک اندازه الزامی می‌باشد.