ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون



 
مأموریت آپولو 13 اولین مأموریت فضایی در طول تاریخ است که از یک فاجعه‌ی فضایی به یک موفقیت فضایی تبدیل گردید. فضا نوردان علی ‌رغم این که تنها در فاصله‌ی چند قدمی مرگ جان خود را بازیافتند اما اظهار داشتند از این که نمی‌توانستند مأموریت خود را به اتمام برسانند نا راحت و افسرده شده بودند. این امر نشان می‌دهد که این فضا نوردان چقدر نسبت به انجام مأموریت خویش متعهد بودند. اگر می‌خواهید در باره‌ی قهرمانانی که این مأموریت را انجام دادند بیشتر بدانید پس به خواندن ادامه دهید.
فضاپیمای آپولو 13 در تاریخ یازدهم آوریل 1970 به فضا پرتاب شد، اما تنها دو روز بعد وجود نقض فنی باعث شد این مأموریت لغو گردد. سر نشینان این فضاپیما مدول فرماندهی فضاپیما را خاموش کردند و از مدول قمری، یا قسمت فرود فضا پیما، جهت باز گشت به زمین استفاده نمودند. خاموش کردن سیستم الکتریکی معیوب چند مشکل سخت و دشوار برای فضا نوردان ایجاد نمود که از جمله می‌توان به تأمین محدود برق و کم بود حرارت و آب در کابین فضا پیما اشاره نمود. فضا نوردان سوار بر فضا پیما، یعنی جیم لاول به عنوان فرمانده، جک سویگرت به عنوان خلبان مدول فرمان دهی و فرد هیز به عنوان خلبان مدول قمری، در راستای هدایت فضا پیما به سمت زمین اعتماد به نفس بسیار بالایی از خود نشان دادند. شرح‌ حال این فضا نوردان به طور مشروح در ادامه آمده است.

جیم لاول

جیم لاول فرمان دهی مأموریت آپولو 13 را بر عهده داشت. او حتی تا قبل از این مأموریت بیش‌تر از هر کسی به مسافرت‌های فضایی رفته بود. او مجموعاً 572 ساعت را در فضا سپری کرده و 7 میلیون مایل فاصله را در فضا پیموده بود. لاول در تاریخ 25 مارس 1928 در کلیولند اوهایو به دنیا آمد. وی به عنوان مهندس ایمنی جنگنده‌ی اسکادران 101 در ایستگاه هوا نوردی واقع در اوشنینای ایالت ویرجینیا به کار مشغول بود. لاول در اولین سفر فضایی خود سوار بر فضا پیمای جمینی 7 به دور مدار زمین چرخید. او هم چنین سوار بر فضاپیماهای جمینی 9 و جمینی 12 به مأموریت‌های فضایی رفت. وی هم چنین از سر نشینان ذخیره‌ی نیل آرمسترانگ و ادوین آلدرین جهت انجام مأموریت آپولوی 8 بود.
لاول عملاً قرار بود مأموریت فضایی آپولو 14 را فرمان دهی کند، اما جای خود را با فرمانده آلن شپرد عوض کرد که در ابتدا فرمان دهی سر نشینان آپولو 13 را به عهده داشت. لاول در سال 1971 پس از باز گشت از "آن سفر نا موفق اما در عین حال موفق" به عنوان معاون علمی و کار بردهای فضایی مرکز فضایی جانسون منصوب شد. او ریاست گروهی از دانشمندان را به عهده داشت که بر سه مأموریت نهایی فرود آپولو بر روی ماه نظارت داشتند. وی در حال حاضر رئیس "لاول کامیونیکیشنز" و هم چنین رئیس یک برنامه‌ی ابتکاری است که "مأموریت خانه" نام دارد و هدفش ارتقای دانش و آگاهی درباره‌ی فضا است. وی در حال حاضر در کنار همسر و چهار فرزندش در نزدیکی شیکاگو زندگی می‌کند.

جک سویگرت

جک سویگرت در تاریخ 30 آگوست 1931 در شهر دنور واقع در ایالت کلرادو متولد شد. او از همان دوران کودکی به پرواز علاقه داشت. او در واقع مجوز خلبانی خود را در سن 16 سالگی کسب نمود. وی سپس مدرک کار شناسی ارشد خود در رشته‌ی علوم هوا فضا را از انستیتوی پلی ‌تکنیک رنسلر واقع در نیو یورک و هم چنین مدرک خود در رشته‌ی MBA را از دانشگاه هارتفورد واقع در ایالت کانکتیکات دریافت نمود.
سویگرت جزو 19 فضا نوردی بود که در آوریل 1966 جهت شرکت در یک دوره‌ی آموزش فضایی توسط ناسا انتخاب گردیدند. از آن جا که پروژه‌های پیشین نیز دارای فضا نوردان کار آموز بودند به همین خاطر سویگرت جزو سر نشینان پشتیبان قرار گرفت. وی مرد سخت‌ کوشی بود و هیچ چیزی را به شانس و اقبال واگذار نمی‌کرد. حیطه‌ی تخصصی وی رویه‌های اضطراری مدول فرمان دهی آپولو بود و همین تخصص نقشی حیاتی در باز گشت ایمن وی و همراهانش به زمین ایفا نمود. وی جزو نیروی کمکی مأموریت‌های پیشین آپولو بود و هم چنین عضو ذخیره‌ی مأموریت آپولوی 13 بود. کن متینگلی که در ابتدا قرار بود فرمانده‌ی مأموریت آپولو 13 باشد به خاطر احتمال ابتلا به سرخجه بایستی با فردی دیگر تعویض می‌شد. جک سویگرت جای وی را گرفت و به مدت 142 ساعت و 54 دقیقه سوار بر فضا پیما در فضا باقی ماند.
سویگرت قرار بود بخشی از مأموریت مشترک آمریکا و شوروی با عنوان "آپولو ـ سایوز" باشد، اما پس از این که عکس رو نویس شده‌ی خود را به یک تمبر فروش آلمانی فروخت از این پروژه کنار گذاشته شد. وی بین سال‌های 1973 و 1977 به عنوان مدیر کمیته‌ی علم و فناوری مجلس نمایندگان آمریکا فعالیت نمود. سویگرت در سال 1978 تلاش کرد از زادگاهش ایالت کلرادو به عنوان سناتور به مجلس سنای آمریکا راه یابد، اما در جریان رقابت‌های مقدماتی بازنده شد. وی در سال 1982 در تلاشی مشابه در انتخابات پیروز شد، اما در آستانه‌ی انتخابات مشخص شد که وی به سرطان بدخیم مبتلا است. تومور وی تحت جراحی قرار گرفت، اما سرطان در بدن پخش شده بود. وی در تاریخ 27 دسامبر 1982 قبل از این که در مجلس سنا سوگند به جا آورد از دنیا رفت.

فرد هیز

فرد هیز در تاریخ 14 نوامبر 1933 در شهر بیلوکسی ایالت می سی‌ سی پی متولد شد. وی به سمت خلبان مدول قمری فضا پیمای آپولو منصوب شد و قبل از آن به عنوان خلبان تحقیقاتی در مرکز تحقیقات پرواز ناسا واقع در پایگاه نیروی هوایی ادوارد ایالت کالیفرنیا فعالیت می‌کرد. هیز قبل از این که به یک سمت مهم در مأموریت آپولو 13 منصوب شود بر روی توسعه‌ و آزمایش مدول قمری آپولو و سیستم‌های مربوطه کار می‌کرد. او در این زمینه به یک کار شناس تبدیل شد و در واقع همین مدول قمری بود که در باز گشت وی و همراهانش به زمین نقش یک "قایق نجات" را ایفا نمود. وی در سال 1973 در حالی که با یک نمونه‌ی هواپیمای ژاپنی مربوط به جنگ جهانی دوم که متعلق به شرکت "نیروی هوایی متحد" بود پرواز می‌کرد دچار یک سانحه‌ی جدی شد اما به طور شگفت انگیزی نجات پیدا کرد.
هیز بین سال‌های 1973 تا 1976 به عنوان دستیار فنی در پروژه‌ی "مدار پیمای فضایی" فعالیت نمود. وی از سمت خود در ناسا استعفا داد و به سمت معاون برنامه‌های فضایی شرکت هوا فضای گرومن منصوب شد. وی در حال حاضر باز نشسته شده و به زندگی آرام خود در تگزاس ادامه می‌دهد.
اگر چه این سه فضا نورد با خوش شانسی توانستند علی‌ رغم نقص فنی در فضا پیمای خویش جان سالم به در ببرند، اما در واقع این زیرکی و نیروی اراده‌ی آنها بود که باعث شد به سلامت به زمین باز گردند. هر یک از این فضا نوردان شجاع پس از بازگشت موفقیت آمیز به زمین از رئیس جمهور مدال افتخار دریافت نمودند.

/ج