دومین کسی که پا به کره‌ی ماه گذاشت که بود

داستان از بیست و یکم جولای 1969 شروع شد؛ زمانی که انسان برای اولین بار پا به کره‌ی ماه گذاشت. همه می‌دانند که نیل آرمسترانگ آمریکایی، اولین نفر از دو فضانوردی بود که به این شاهکار شگفت انگیز دست یافتند؛ اما بسیاری نمی‌دانند نفر دومی که افتخار این کار را کسب کرد چه کسی بود.
آپولو 11 اولین مأموریت فضایی سرنشین دار ناسا، برای فرود در سطح ماه بود. این سفینه در شانزدهم جولای 1969، از مرکزی فضایی کندی در فلوریدای آمریکا به فضا پرتاب شد. سه فضانورد سوار بر سفینه‌ی فضایی آپولو 11 به این شرح بودند: نیل آرمسترانگ فرمانده مأموریت، مایکل کالینز خلبان گردونه‌ی فرماندهی، و اودین آلدرین (باز) جونیور خلبان گردونه‌ی ماه نشین. آپولو 11 در بیستم جولای 1969، در گردونه‌ی ماه نشین عقاب بر سطح ماه فرود آمد. در بیست و یکم جولای 1969،
آرمسترانگ از گردونه‌ی ماه نشین به سطح ماه پا گذاشت و به این ترتیب اولین انسانی بود که به این افتخار نائل شد.

دومین فردی که به کره‌ی ماه پا نهاد

پس از آرمسترانگ، ادوین آلدرین خلبان گردونه‌ی فرماندهی دومین کسی بود که توانست بر ماه قدم بگذارد. بعد از این روی داد تاریخی، نیل آرمسترانگ شهرت جهانی یافت اما تا امروز تنها افراد اندکی ادوین یوجین باز آلدرین را می‌شناسند. آلدرین در سال 1988 نام مستعار "باز" را به عنوان نام خود ثبت نمود و به این ترتیب مردم او را به نام باز آلدرین شناختند.

دوران جوانی و کار نظامی

ادوین یوجین باز آلدرین جونیور، خلبانی در نیروی هوایی ایالات متحده و یکی از فضانوردان ناسا بود که در پرواز فضایی آپولو 11 نیل آرمسترانگ را همراهی کرد. آلدرین در بیستم ژانویه‌ی 1930 در نیو جرسی ایالات متحده به دنیا آمد. او فارغ التحصیل آکادمی نظامی ایالات متحده، واقع در وست پوینت بود. هنگامی که او بورس تحصیلی کامل مؤسسه‌ی تکنولوژی ماساچوست (MIT) را رد کرد تا شغلی در ارتش به دست آورد، به نوبه‌ی خود تصمیم شجاعانه‌ای گرفت. آلدرین پس از فارغ التحصیلی با درجه‌ی ستوان دومی به نیروی هوایی ایالات متحده پیوست و در نهایت به درجه‌ی سرهنگی رسید.

زندگی حرفه‌ای در ناسا

آلدرین در هفدهم اکتبر 1963 به عضویت گروه ناسای 1963 درآمد. پس از مرگ الیوت سی و چارلز باست، آلدرین به درجه‌ی کمک خلبانی پرواز فضایی جمینی 9 ارتقاء یافت. او در نهایت به عنوان خلبان پرواز فضایی جمینی 12 (آخرین مأموریت جمینی) انتخاب شد که در آن‌ مأمور رکورد دار EVA (فعالیت‌های فوق فضایی) گردید. اما بزرگ‌ترین لحظه‌ی زندگی آلدرین، زمانی از راه رسید که وی در اواخر دهه‌ی 1960 به عنوان خلبان گردونه‌ی ماه نشین آپولو 11 انتخاب شده بود. در این مأموریت آلدرین و نیل آرمسترانگ، در حالی که مایکل کالینز در مدار بالایی قرار داشت با گردونه‌ی ماه نشین بر ماه فرود آمدند. آلدرین در طول فرود، داده‌های جهت یابی را به آرمسترانگ ارائه می‌داد.
برخی از روایات ناسا حاکی از آن است که قرار بود باز آلدرین اولین کسی باشد که قدم بر کره‌ی ماه نهاد، اما با توجه به موقعیت فیزیکی‌اش در داخل گردونه، نیل آرمسترانگ اول بیرون آمده و اولین کسی بود که بر ماه قدم گذاشت. روایات دیگر عنوان می‌دارند که هرچند آلدرین قرار بود اولین کسی باشد که به این شاه کار دست می‌یابد، اما در نشستی میان پرسنل ارشد ناسا در سال 1966 تصمیم بر آن شد که این موقعیت به آرمسترانگ تعلق گیرد و او نخستین انسانی باشد که قدم بر سطح ماه می‌گذارد. آلدرین طی زندگی حرفه‌ای‌اش در ناسا، مسیر ویژه‌ای برای فضا پیماها ابداع نمود که در سال 1985 به نام آلدرین سیکلر ثبت شد.

زندگی پس از بازنشتگی

آلدرین پس از باز نشسته شدن از ناسا در سال 1972، با یک سمت مدیریتی به نیروی هوایی ایالات متحده بازگشت. او حتی پس از باز نشستگی از ناسا به پیش برد اکتشافات فضایی ادامه داد. آلدرین در سال 1988 با لوئیس دریگز کانن ازدواج کرد؛ لوئیس پس از جوآن آرچر و بورلی زیلا، سومین همسر آلدرین بود. آلدرین دو کتاب در مورد زندگی نامه‌ی خود به چاپ رسانده است؛ بازگشت به زمین (1973) و ویرانی با شکوه (2009).
آلدرین پستی و بلندی‌های زیادی را تجربه کرده است. او در زندگی خود افتخارات متعددی کسب نموده است؛ نشان‌های نظامی از قبیل مدال سرویس ممتاز نیروی هوایی و لژیون افتخار، و نشان‌های افتخار ناسا هم‌ چون مدال سرویس ممتاز ناسا و مدال سرویس استثنایی ناسا. او به افتخارات زیادی دست یافته است و هم‌ چنان این راه ادامه خواهد داشت، اما بزرگ‌ترین افتخار این مرد بزرگ زمانی خواهد بود که مردم او را به عنوان فضا نورد مشهوری بشناسند و بدانند که باز آلدرین دومین فردی بود که بر کره‌ی ماه قدم گذاشت.