جهات شفاعت - شفاعت بالمحبت

شفاعت بالمحبت آن شفاعتی است که می طلبد آنکس که قرار است شفاعتش شود نزد شفیع محبوب و از نهایت درجه ی محبت برخوردار باشد. چه کسی تردید دارد که آقای دو جهان ( صلی الله علیه و آله) آن وجود بلند مرتبه ای است که در تمام کائنات نزد آفریننده ی هستی از هر چیز محبوب تر است. جایگاه محبوبیت محبوب آفریدگار زمین و آسمان چه دلیلی بالاتر ازین می خواهد که خدایتعالی خود خشنودی ایشان ( صلی الله علیه و آله) را خواهان است؛ چنانکه هر چه در دنیا و ماسواست، مأمور جلب خشنودی اوست. قدر مسلم است که نشانه ی محبت جلب خشنودی محبوب و مقدم بودن این امر بر هر چیز دیگر است. برای هیچ محبّی گوارا نیست که شاهد آزردگی و بخشش خاطر محبوبش باشد. جایگاه و مقام محبوبیت آن حضرت ( صلی الله علیه و آله) نزد پروردگار در این ارشاد ربانی آمده است که: وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى‌ {93/ 5} و پروردگارت بزودی ( آن اندازه) به تو عطا خواهد فرمود که خشنود شوی.
خدای تبارک و تعالی هر اندازه محبوبین و مقربین از نظر مقام، عزّت، کرامت و منزلت به درگاهش نزدیکتر باشند، نیازهای دنیائی و اخروی پیروان و متوسلین و وابستگان آنها را بیشتر بر آورده می کند و شفاعت و دعای آنها را بیشتر می پذیرد. نبی اکرم ( صلی الله علیه و آله) می فرمایند: کم من اشعث اغر ذی طمرین لایؤبه له لو اقسم علی الله لابره. ( جامع ترمذی، ج 5، ص 693، حدیث 3854) چه بسا ژولیده موهایی خاک آلوده و یک لا قبا که کسی به ایشان اهمیت نمی دهد ولی اگر بر خداوند قسم یاد کنند، خدایتعالی خواسته ی ایشان را به تمامی می پذیرد و انجام می دهد. یعنی جایگاه و مقام بندگان محبوب خداوند آنچنان است که دعا و درخواست ایشان را می پذیرد و درخواست ایشان رد نمی شود. اگر نیک بیاندیشیم درخواهیم یافت که این تنها محبت خدایتعالی نسبت به بندگان نیکوکار و صالح است تا از آنان دلجویی کند و با عطایای خویش آنها را مورد رحمت قرار دهد، و گرنه از چنین افراد به ظاهر کم اهمیت گمان زیانی از جانب خدایتعالی نمی رود.
باریتعالی می فرماید: فاذا حببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به ویده التی یبطش بها و رجله التی یمشی بها ( وفی روایه) و لسانه الذی ینطق به. ( صحیح بخاری، ج 5، ص 2385، ح 1637) چون بنده ای محبوب من شود گوش او می شوم که با آن می شنود و دیده ی او می شوم که با آن می بیند و دست او می شوم که با آن بر می دارد و پاهای او می شوم که با آن می رود ( و در ورایتی) زبان او می شوم که با آن سخن می گوید ( یعنی اعضا و جوارح وی مظهر قدرت من و در جهت خشنودی من عمل می کنند).
ازین حدیث قدسی نزدیکی، عزّت و جایگاه بالای محبوبان الهی آشکار می شود. این همان مقام و منزلت محبوبیتی است که بر اساس آن خدایتعالی دعای ایشان را به شرف پذیرش می رساند و اگر چنین افرادی شفاعت کسی را بکنند آن را رد نمی کند. هنگامی که وضع بندگان معمولی خدا چنین است، جایگاه نبی اکرم ( صلی الله علیه و آله) که محبوب ترین فرد نزد خداوند است در چه حدی است و عظمت شفاعت ایشان به چه اندازه خواهد بود؟
منبع مقاله: القادری، دکتر محمد طاهر، (1390)، عقیده شفاعت، سید عبدالحسین رئیس السادات، تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی- معاونت فرهنگی، چاپ اول