مرزهای زناشویی خود را مشخص کنید

برای رابطه ی بهتر با نوجوانان

خانواده یک واحد مهم اجتماعی است و مانند هر مجموعه ی دیگر، قوانین خاص خود را دارد. هم چنان که خانواده با دنیای بیرون مرزهایی دارد، اعضای خانواده نیز با هم مرزهایی دارند که باید حفظ شوند. شاید از مهم ترین توانایی های سرپرست خانواده، برقراری همین مرزهای روشن، واضح و منطقی باشد. یعنی تعیین این که چه کسانی اعضای خانواده محسوب می شوند، و چه کسانی اعضای خانواده محسوب نمی شوند، چه اطلاعاتی از بیرون خانواده به درون می آید، چه اطلاعاتی از خانواده بیرون می رود و چه کسانی در جریان مسائل خانواده قرار می گیرند.
مهم ترین زیر مجموعه ی خانواده، واحد زناشویی است و شاید یکی از مؤثرترین روش ها برای ایجاد ثبات در خانواده، تربیت فرزندان و کمک به حل مشکلات آن ها، تقویت همین واحد باشد. قاعدتاً بسیاری از اطلاعات مربوط به خانواده از واحد زناشویی خارج نمی شود.
اگر به خانواده های مشکل دار دقت کنید، می بینید بسیاری از آن ها واحد زناشویی ضعیفی دارند. زن در حضور دیگران از شوهرش انتقاد می کند. شوهر در مقابل دیگران از زنش بد می گوید. فرزندان از مسائل خصوصی والدین شان باخبرند و راجع به آن مسائل اظهارنظر یا جبهه گیری می کنند.
گاهی اوقات دسته بندی هایی بین اعضای خانواده پیش می آید، مثلاً پدر با یک فرزند و مادر با فرزند دیگر یارکشی می کنند. یا یکی از والدین مثلاً مادر به تلافی رفتارهای ناخوشایند شوهرش، با فرزندان گروه تشکیل می دهد. این درهم آمیختگی با فرزندان و دوری از همسر، نه تنها راه خوبی برای حمایت از فرزندان نیست، بلکه آن ها را دچار حس ناامنی، سرگردانی و ضعف می کند.
عدم تفاهم والدین، رابطه ی بد آن ها و درهم شکستن مرزِ واحدِ زناشویی از مهم ترین یافته ها در خانواده های نوجوانانی است که اختلالات رفتاری دارند.
در کتاب «برباد رفته» نوشته ی خانم مارگرت میچل، نمونه ی خوبی از یک واحد سالم و مرزهای قابل قبول در روابط والدین اسکارلت اوهارا وجود دارد. او دارای شخصیت سردرگم و ناامنی است اما همیشه این الگو برای او پشتوانه ی روانی مهمی است. الگویی که از طریق آن مسائل اساسی زناشویی در واحد زناشویی حل و فصل می شود، برای فرزندان اطمینان بخش و برای دیگران احترام برانگیز است، اما بیش ترین فایده اش به خود همسران برمی گردد: امنیت یک رابطه ی خوب با همسر، فراهم کردن بستری مساعد برای رشد فرزندان و بازنمود یک وجهه ی معتبر و محترم برای خود.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم