جوش و التهاب حاد HIV معمولاً در طی نخستین مرحله‌ی عفونت ظاهر می‌شود. این جوش می‌تواند در یک یا چندین ناحیه از بدن ظاهر شود، و ممکن است گاهی موجب خارش شود. این مقاله به جوش‌ حاد HIV ، ظاهر آن، و چگونگی درمان یا کنترل جوش می‌پردازد.
HIV کلمه ای اختصاری است برای ویروس نقص ایمنی انسانی که موجب بیماری نگران کننده ایدز (سندروم نقص ایمنی اکتسابی) می‌شود. عفونت حاد یا اولیه HIV در برخی افراد می‌تواند بدون علامت باشد، اما در سایرین، ممکن است علایمی مانند آنفلونزا یا منونوکلئوزیز ایجاد کند. همراه با علایم شبیه آنفلونزا، در برخی افراد مبتلا ممکن است جوش پوستی ایجاد شود که به عنوان جوش حاد HIV شناخته می‌شود. جوش حاد HIV معمولاً به عنوان جوش ماکولا پاپولار توصیف می‌شود. معمولاً، جوش صفحه مانند همراه با برآمدگی‌های کوچک مایل به قرمز است و بافت زبر دارد. با این که جوش می‌تواند در هر قسمتی از بدن ظاهر شود، عموماً در صورت، گردن، شانه، سینه، و کف دست‌ها مشاهده می‌شود. برخی مواقع، ممکن است در پا، ناحیه‌ی تناسلی، و مقعد ظاهر شود. علایم عفونت اولیه HIV معمولاً در طی دو تا سه هفته بعد از تماس با ویروس ظاهر می‌شوند. اما این علایم در طی چند هفته‌ی بعدی ناپدید می‌شوند، و پس از آن، هیچ نشانه یا علامتی برای مدت طولانی آَشکار نمی‌شود. عفونت اولیه‌ی HIV معمولاً سال‌های متمادی زمان می‌برد تا بیماری ایدز را ایجاد کند.


 

چه زمانی جوش حاد HIV ظاهر می‌شود؟

همان ‌‌طور که قبلا اشاره شد، جوش حاد HIV می‌تواند در مرحله‌ی حاد یا اولیه‌ی عفونت ایجاد شود. در این قسمت ویروس نقص ایمنی انسان پس از ورود به بدن به سرعت تکثیر می‌شود. این مرحله به عنوان سندروم تبدیل سرمی شناخته می‌شود، که در این قسمت دستگاه ایمنی شروع به تولید آنتی بادی علیه عوامل عفونی در پاسخ به عفونت یا در طی مصون سازی می‌کند.

در این مرحله، تعداد سلول‌های HIV در بدن به سرعت بالا می‌رود، در حالی که تعداد سلول‌های T کمک کننده CD4+ به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد. سلول‌های T کمک کننده CD4+ سلول‌های سفید خون هستند، که با عوامل عفونی خون مبارزه می‌کنند. ویروس نقص ایمنی انسان خود را به سلول CD4+ متصل می‌کند، RNA خود را به درون سلول تزریق می‌کند، و سپس با استفاده از مکانیسم تکثیری که در سلول میزبان CD4+ وجود دارد تکثیر می‌شود. اما بلافاصله، سیستم ایمنی با تولید بیشتر سلول‌های CD4+ و آنتی ‌بادی علیه ویروس پاسخ می‌دهد. جوش حاد HIV معمولاً در طی این مرحله ایجاد می‌شود.

برخی از افرادی که در طی مرحله‌ی اولیه‌ی عفونت هیچ نشانه یا علامتی را تجربه نکنند، جوش پوستی بعداً، به خصوص در طی سومین مرحله از عفونت می‌تواند در آن ها ایجاد شود. این نوع جوش‌های HIV معمولاً بر اثر التهاب پوست تشکیل می‌شوند. برخی مواقع، واکنش به داروهای HIV می‌تواند منجر به بروز این جوش‌ها شود. شرایطی مانند هرپس سیمپلکس که همان ویروس تب خال است، عفونت‌های هرپس زوستر یا ویروس زونا، و مولوسکوم کانتاژیوزوم نیز می‌توانند در افراد مبتلا به HIV سبب جوش شوند. اگر فرد مبتلا به HIV از هرپس رنج می‌برد، امکان دارد تاول‌ها یا جوش های قرمز و پر از مایع در او ایجاد شود. استفاده از داروهای مطمئن مانند کوتریموکسازول نیز امکان دارد موجب ایجاد زخم های پوستی در مبتلایان به HIV شود که خیلی شبیه جوش حاد HIV به نظر می‌رسد.


جوش HIV چگونه به نظر می رسد؟

جوش حاد HIV معمولاً به عنوان جوش ماکولا پاپولار توصیف می‌شود. معمولاً، جوش صفحه مانند همراه با برآمدگی‌های کوچک مایل به قرمز است و بافت زبر دارد. با این که جوش می‌تواند در هر قسمتی از بدن ظاهر شود، عموماً در صورت، گردن، شانه، سینه، و کف دست‌ها مشاهده می‌شود. برخی مواقع، ممکن است در پا، ناحیه‌ی تناسلی، و مقعد ظاهر شود.

جوش ایجاد شده بر اثر عفونت حاد HIV اکثراً مایل به قرمز یا قهوه‌ای رنگ است. به بیان دقیق‌تر، در پوست روشن مایل به قرمز، اما در پوست تیره بنفش تیره یا قهوه‌ای تیره به نظر می‌رسد. جوش ممکن است تا حدی مانند جوش اگزما به نظر برسد، و معمولاً دو هفته باقی می‌ماند.
 
علائم همراه
جوش HIV می‌تواند حساس و دردناک باشد، و ممکن است باعث خارش گاه به گاه شود. جوش‌ها معمولاً به شکل دسته‌ای و خوشه‌ای ظاهر می‌شوند، و همراه با تعدادی علائم دیگر مشاهده شده‌اند، که به عنوان علائم زود رس عفونت HIV در نظر گرفته می‌شوند. این علائم شامل موارد زیر می‌باشد:

-تب و سر درد
-غده لنفاوی متورم
-درد در ماهیچه‌ها
-احساس خستگی شدید
-گلو درد
-اسهال
-کاهش اشتها
-زخم‌های دهان
-برفک دهان
-کاهش وزن غیر قابل توضیح، بدون دلیل مشخص

هر چند، به خاطر سپردن این نکته مهم است که جوش پوستی در همه‌ی افراد HIV مثبت که در مرحله‌ی اولیه‌ی عفونت هستند، ظاهر نمی‌شود. سایر علائم زود رس عفونت نیز ممکن است در برخی افراد HIV مثبت موجود نباشد.


 

درمان و کنترل جوش

جوش حاد HIV و ناراحتی‌هایی که بر اثر آن ایجاد می‌شود با کمک داروهایی که بدون نسخه تهیه می‌شوند مثل بنادریل، می‌تواند تا حدی مدیریت و کنترل شود. هیدرو کورتیزون هم می‌تواند به کوچک شدن و جمع شدن جوش‌ها کمک کند، و اگر خارشی وجود دارد، خارش را کم کند. ه رچند، حتماً هر نوع دارویی را، به خصوص آنتی هیستامین‌ها را فقط بعد از مشورت با متخصص بهداشت مصرف کنید.

برای جلو گیری از وخیم‌تر شدن جوش‌ها، از گرفتن دوش یا حمام داغ اجتناب کنید، و از استفاده از صابون‌هایی که پر از مواد شیمیایی و معطر است خود داری کنید. از پوشیدن لباس‌های تنگ و چسبنده خود داری کنید. در عوض، لباس‌های نرم و روشن نخی بپوشید. از لوسیون و کرم با کیفیت برای تسکین پوست استفاده کنید، و تا حد ممکن تماس خود را با نور محدود کنید، زیرا گرما و نور خورشید می‌توانند وضعیت جوش‌ها را وخیم‌تر کنند.

جوش HIV می‌تواند نقش مهمی در تشخیص عفونت در مرحله‌ی اول بازی کند، و به این ترتیب، از انتقال آن جلوگیری می‌کند. جوش در طی «مرحله‌ی تبدیل سرمی» ظاهر می‌شود، و این زمانی است که فرد می‌تواند برای HIV مثبت آزمایش دهد. در طی این مرحله، دستگاه ایمنی شروع به تولید آنتی‌ بادی‌ها علیه ویروس می‌کند، که این پاسخ می‌تواند به شناسایی عفونت کمک کند، هر چند، جوش پوستی می‌تواند بر اثر بسیاری از وضعیت‌های دیگر سلامتی هم ایجاد شود. بنا بر این، ایجاد جوش پوستی به معنی این نیست که فرد HIV مثبت است. اما اگر شما فکر می‌کنید که در خطر بالای مواجهه و ابتلای به این ویروس هستید، پس بهتر است برای آزمایش HIV مراجعه کنید.

هشدار: این مقاله صرفاً برای اطلاع رسانی است، و نباید به عنوان جایگزین توصیه های حرفه ای پزشکی در نظر گرفته شود.