اعضای شاخه نظامی هیات‌های مؤتلفه اسلامی، پس از کسب اجازه از علامه مرتضی مطهری و به‌ویژه اذن آیت ‌اللَّه‌العظمی سید محمدهادی میلانی، تصمیم به حذف نخست‌وزیر خائن به ملت، «حسنعلی منصور» گرفتند. منصور در جریان تصویب و اجرای قانون ننگین کاپیتولاسیون بسیار کوشش کرد و در پاسخ به اعتراض‌های مردم و رهبری دینی آن‌ها، امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) ایشان را به ترکیه تبعیدکرد. با اعدام منصور در اول بهمن 1343، محمد بخارایی، عاملِ اصلی قتل او به دست ساواک بازداشت شد و به دنبال آن، دیگر اعضای همکار و همرزم او نیز دستگیر شدند. چندی نگذشت که رژیم پهلوی با برگزاری دادگاه محاکمه این افراد، آن‌ها را به اعدام و زندان طولانی مدت محکوم کرد.
شهید حاج صادق امانی در دادگاه، دلاورانه از خود و مشی انقلابی اعضا دفاع کرد و با اشاره به حوادث خونین 15 خرداد 42 گفت: «ما با بررسی اوضاع به این نتیجه رسیدیم که پاسخ به این مسأله از لوله تفنگ می ‌تواند خارج شود.» سرانجام در پگاه 26 خرداد 1344 شمسی، حاج صادق امانی، محمد بخارایی، مرتضی نیک‌نژاد و رضا صفارهرندی، به جرم قتل نخست وزیر اعدام شدند و به لقاءاللَّه پیوستند. سند زیر و متن آن، بیانیه‌ای است که طی آن، اعضای موتلفه به بیان اهداف و مقاصد خود پرداخته‌اند:

ایران - تهران
1- باید با تمام قوا هر استعمارگری را به خارج از مرز ایران بیرون راند.
2- باید حکومت فوری شاه عامل منفور استعمارگان محو گردد.
3- این هیئت کثیف حاکمه است که ننگ استعمار را به ملت مسلمان ایران تحمیل نموده است، نه آنکه ملت، خود پذیرفته باشد.
4- پدید آمدن حکومتی مستقل و ملی برپایه‌های عدالت اجتماعی اسلام.
5- برای ایجاد یک حکومت ملی و اسلامی تا مرز خون به پیش.
6- این دستگاه ضدملی و ضداسلامی را به رسمیت نمی‌شناسیم و به آنان هیچ‌گونه محاکمه‌ای پس نخواهیم داد و نشر هر خبری به عنوان محاکمه ما کذب محض است و این حقایقی است که بر ملت ایران و جهانیان عرضه داشتیم.
توضیح حاشیه متن: از این برگ، نسخه‌هایی چند، قبلا جهت اطلاع عموم، در اختیار ملت ایران و مقامات صلاحیت‌دار داخلی و خارجی قرار گرفته است.
از راست به چپ: بخارایی، هرندی، نیک‌نژاد، امانی و مهدی عراقی
منبع مقاله : سایت مشرق نیوز