تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون




 
ریزش مو بشر را از زمان‌های بسیار قدیم مبتلا کرده است. عوامل گوناگونی وجود دارند که باعث ریزش مو می‌شوند و راه‌های برخورد با این موضوع در مقاله‌ی پیش رو شرح داده شده است.
به طور متوسط شما روزی 50 تار مو از دست می‌دهید. این ریزش طبیعی در طی روز همان طور که شما فعالیت‌های عادی خود را انجام می‌دهید، رخ می‌دهد. این بخشی از فرآیند تجدید مو و رویش موهای جدید است. موهای سر هر ماه تقریباً نصف اینچ رشد می‌کنند. همان طور که افراد پیر می‌شوند، سرعت رشد موی آن‌ها کاهش می‌یابد. به طور معمول افرادی که به طور طبیعی موهای روشن و بلوند دارند موی بیشتری نسبت به افراد با موی خرمایی و مشکی یا قرمز، دارند. با این حال اکثر مردم گاهی در زندگی خود از ریزش موی فراوان رنج می‌برند. اما اگر این دوره‌ی ریزش مو مدت زیادی طول بکشد این موضوعی خطرناک است. گاهی اوقات این ریزش مو برگشت نا پذیر است. ریزش مو ممکن است نوعی مشکل سلامتی جسمانی نباشد اما مطمئناً از نظر روانی هر فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر فرد نتواند خود را با ظاهر تغییر یافته‌ی خود تطبیق دهد، ممکن است کنار آمدن با ریزش مو بی نهایت برای فرد مشکل باشد.
دلایل ریزش مو عبارتند از استرس، ارث و ژنتیک، تشعشع، شیمی درمانی، تغییرات هورمونی، در معرض مواد شیمیایی قرار گرفتن، بیماری مربوط به تیروئید، دارو، و بیماری‌های پوستی. هورمون‌ها مهم‌ترین عامل ریزش مو هستند. الگوی طاسی مردانه و نازک شدن موهای زنانه عمدتاً در اثر تغییرات هورمونی ایجاد می‌شود. این الگوی ریزش یا نازک شدن موها به وسیله‌ی هورمون جنسی مردانه به نام DHT، یا دی هیدرو تستوسترون به وجود می‌آید. با این حال، در بدن هر فردی هورمون DHT تولید می‌شود اما همه از طاسی رنج نمی‌برند و آن را تجربه نمی‌کنند. این نکته ما را به این نتیجه می‌رساند که افرادی که از ریزش مو رنج می‌برند تعداد بیشتری گیرنده‌های اندرو ژنیک (مربوط به هورمون جنسی مردانه) برای پاسخ به هورمون DHT دارند. تعداد فولیکول‌هایی که یک فرد دارد توسط ژن‌های او تعیین می‌شود، که در تولید هورمون DHT نیز نقش دارند. وسایل آرایشی نیز در ریزش مو نقش دارند. بسیاری از مردان و زنان از شامپوهایی استفاده می‌کنند که حاوی موادی که با ترکیب مو سازگار نیستند، می‌باشند. افراد هم چنین از رنگ‌ها، رنگ کردن مو، ته رنگ کردن و دکلره کردن برای موهایشان استفاده می‌کنند. مدل مویی که در آن پوست سر و موها محکم کشیده می‌شوند باعث ریزش مو در دو طرف سر می‌شود. شانه کردن زیاد با شانه‌ای که دندانه‌های ظریف و نزدیک به هم دارد نیز می‌تواند مشکل ساز باشد. تا آن جا که ممکن است نباید از سشوارها استفاده کرد و پوشیدن هر نوع کلاهی که کاملاً به سر بچسبد می‌تواند سبب طاس شدن در بعضی قسمت‌های سر (طاسی نا همگن و غیر یکنواخت) ‌شود زیرا پوست سر را سوراخ می‌کند.
تغذیه‌ی نا مناسب می‌تواند سبب تشدید مشکل فعلی شود یا مشکل جدیدی ایجاد کند. پروتئین و کلسیم در غذا می‌بایستی به اندازه‌ی کافی باشد و هر فرد نیاز به استراحت کافی دارد. اگر شما بیمار هستید، احتمال ریزش مو در شما زیاد است. به دلیل تغییرات هورمونی، بار داری قبلی باعث ریزش مو در یک زن می‌شود. اما در ظرف 6 ماه به حالت نرمال و اول بر می‌گردد. تب بالا و مشکلات تیروئید می‌توانند سبب ریزش مو شوند. بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی هستند، 90 درصد موی سر خود را از دست می‌دهند. این ریزش مو 3 هفته بعد از شروع درمان رخ می‌دهد. اما بعد از پایان درمان، موها دو باره رشد می‌کنند. هنگامی که زنان از قرص‌های ضد بار داری برای جلو گیری از بار داری استفاده می‌کنند، ممکن است دچار ریزش مو شوند زیرا این قرص‌ها باعث عدم تعادل هورمونی می‌شوند. اگر مصرف قرص‌ها قطع شود نازک شدن موها بعد از چند ماه متوقف می‌شود. در زنانی که قاعدگی‌های شدید (خون ریزی زیاد) دارند ممکن است کم بود آهن ایجاد شود که گاهی موجب ریزش مو می‌شود.
استرس می‌تواند موجب ریزش مو در بعضی افراد شود. این ریزش مو معمولاً 3 ماه بعد از پیش آمد استرس زا رخ می‌دهد و ممکن است 3 ماه بعد از پایان دوره‌ی استرس زا طول بکشد تا مو دو باره شروع به رشد طبیعی کند. اگر فرد سابقه‌ی خانوادگی ریزش مو ندارد این نوع ریزش مو در اثر استرس موقتی و زود گذر است. بسیاری از مردان و زنان آفریقایی- آمریکایی موهای خود را می‌بافند یا از روش بافت مو استفاده می‌کنند (الیاف مصنوعی به موهای شخص بافته می‌شود). در شرایط طبیعی این اعمال مشکلی ایجاد نمی‌کنند. هرچند اگر اتصال الیاف مصنوعی به مو یا نوع بافت موها خیلی محکم باشد، آسیب دائمی به فولیکول مو وارد می‌کنند. این اتفاق ممکن است باعث ریزش مو شود. این نوع ریزش مو به عنوان ترکشن آلوپسیا (حالت آلوپسی ناشی از کشش) شناخته می‌شود. هنگام رو به رو شدن با نازک شدن موها یا طاسی، مردان و برخی زنان به فکر کاشتن مو می‌افتند، که نوعی جای گزینی دائمی مو است. کاشتن مو هم چنین بیشتر به عنوان نوعی روش بافت مو شناخته می‌شود. هر فردی که در زندگی از ریزش موی دائمی رنج برده است ممکن است روش کاشتن مو را انتخاب کند. کاشتن مو مربوط به انتقال مو از بخش مو دار سر (بخش دهنده) به قسمت‌هایی از سر که طاس یا موهای آن نازک شده است (بخش گیرنده) و یا برداشتن پوست بدون مو است. روش کاشت مو یک عمل جراحی است که زمان زیاد و پول فراوان می‌طلبد.
کلاه گیس گزینه‌ای مطمئن و قدیمی است. اما بهترین راه، راه افراد خوش بختی است که با خودشان کاملاً راحت هستند و به موی خود به عنوان وسیله‌ای برای معرفی شخصیت خودشان فکر نمی‌کنند. این افراد برای ریزش موی خود هیچ کاری نمی‌کنند و فوق العاده با طاس شدن راحت بر خورد می‌کنند و از آن راضی هستند.