خواص دارويي گياه رازيانه

نام رايج:

رازيانه

نام عربي:

رازيانج

نام هاي ديگر:

رازيانه فارسي، باديان، راجونه، دالان بزرگ، حُر (هندي)، سباس، بويانه (کرمانشاه)

ماهيت:

بزري است معروف و دو نوع مي باشد؛ بستاني و بري، بستاني را مارثون و بري را اقومارثون گويند و بهترين آن بستاني است.

طبيعت:

در اول دوم گرم و در آخر اول خشک و بيخ آن قوي تر از ساير اجزاي آن.

افعال و خواص:

مجموع آن مفتح سدّه مجاري سينه و کبد و طحال و گرده و مثانه و مسکن اوجاع آنها که از برودت باشد و مقوي باصره و معده و محلل رياح و اخلاط غليظه و مولد شير و زيادکننده ي آن خصوصاً تازه آن مدر بول و حيض و ترياق سموم حيواني و مجفف قوي با قوت قابضه و آشاميدن طبيخ تخم آن با گاو زبان جهت خفقان و غشي مجرب. بدرقه کننده قوت ادويه و ايصال آنها به اطراف بدن و رفع اسهال مزمن.

تحقيقات جديد:

تقويت چشم، مدر، ازدياد شير مادران، ضد نفخ، ملين، کمک به هضم غذا، آرامبخش اعصاب، اشتهاآور، دفع سنگ کليه
***

بدل:

تخم کرفس

مضر:

محرورين، بطئي الهضم و مرخي معده

مصلح:

صندل و سکنجبين

مقدار شربت:

1 تا 2 مثقال از بذر آن و از بيخ آن در مطبوخات تا 3 مثقال
باديان باد معده را ببرد*** روشنايي به ديده بخشد هم
قوت باه را نکو باشد *** شربتي آمده است از آن دو درم
حکيم يوسفي
منبع مقاله :
کمالي نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول