منظور از اختلالات خوردن چيست؟

اين اختلالات به مجموعه مشکلاتي اطلاق مي گردند که با غذا خوردن و تغذيه ي شيرخواران و کودکان ارتباط دارند، به ويژه رفتارهايي که به روابط بين مادر ( مراقب کودک ) و فرزند در زمينه ي تغذيه مربوط باشند. اين مشکلات طيف وسيعي از اختلالات رفتاري را شامل مي شود، نظير: بد غذا خوردن، امتناع از غذا خوردن، تنفر از بعضي غذاهاي معمول، خوردن مواد غير خوراکي، رژيم هاي سخت غذايي ( به ويژه در نوجوانان )، خيلي کم يا بيش از حد معمول غذا خوردن، وابسته بودن به مادر در تغذيه در سنين بعد از شيرخوارگي، با حالات و رفتارهاي خاص ( غير عادي ) غذا خوردن، غذا را در دهان نگه داشتن و يا نشخوار کردن ( به ويژه در دوره ي شيرخوارگي ).
در مجموع اين گونه اختلالات نوعي رفتار معيوب متقابل بين کودک و مادر است. متأسفانه اختلالات رفتاري روز به روز شيوع بيش تري پيدا مي کنند که شايد يکي از دلايل آن مشغله ي زياد والدين به ويژه مادران باشد. يکي ديگر از دلايل احتمالي آن را مي توان تغييرات اساسي در رژيم هاي غذايي دانست، به طوري که به تدريج رژيم هاي غذايي سنتي جاي خود را به غذاهاي آماده داده است و به جاي غذاهاي سالم با منشأ گياهي، خوراکي هايي با افزودني هاي مضر ولي با طعم بسيار مطلوب براي بچه ها به بازار عرضه مي گردد.
امروزه تخمين زده مي شود که 25 درصد شيرخواران سالم و 80 درصد کودکان معلول دچار مشکلات تغذيه و اختلالات خوردن مي گردند.
منبع مقاله :
عطاري، عباس؛ (1387)، اختلالات تغذيه اي (مشکلات رفتاري تغذيه در کودکان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول