ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری





 
گوگل امتیاز اختراع عدسی‌های تماسی (لنزهای چشمی) مجهز به دور بین را کسب کرد.
عدسی‌های تماسی بر روی چشم
چه چیز بهتر از عینک‌های گوگل است؟ تقریباً هیچ چیز در واقع. به جز آن چیزی که بهتر و کوچک‌تر از این عینک‌ها است و هم چنان‌ در مرکز کره‌ی چشم قرار می‌گیرد و امتیاز اختراع لنزهای تماسی مجهز به دور بین را که توسط گوگل در اواخر 2012 به ثبت رسید، دارد. این امتیاز ثبت اختراع در 27 مارس اعلام و منتشر شد.
حسگرهای موجود بر سطح لنزهای تماسی پلک زدن‌های فرد را شناسایی می‌کند و به فرمان‌هایی که بر اساس این پلک زدن‌ها داده می‌شود، پاسخ می‌دهند. این دور بین در قسمت پایین مردمک چشم بر روی لنز قرار می‌گیرد بنا بر این مانع بینایی نمی‌شود. از آن جایی که دور بین بر سطح کره‌ی چشم قرار می‌گیرد، نگاه فرد را دنبال می‌کند، و توانایی ضبط هر آن چه او نگاه می‌کند را به همان صورت دارد.
یکی از کار بردهای مورد بحث این اختراع گوگل این است که به فرد نا بینا امکان دریافت اطلاعات از محیط پیرامون خود می‌دهد و او آن چه در اطراف او می‌گذرد را احساس می‌کند. یک فرد نا بینا نمی‌تواند با استفاده از لنزهای تماسی، بینایی خود را به دست آورد، حال آن که با استفاده از دور بین می‌تواند، برای مثال، این لنزهای دور بین دار هنگام نزدیک شدن به ترافیک، آن را تشخیص می‌دهند و با استفاده از برقراری ارتباط بی سیم با سایر دستگاه‌هایی که فرد نا بینا حمل می‌کند، آن را به اطلاع او می‌رساند. هنگامی که لنزهای دور بین دار با نرم افزار مربوط به صورت همراه شوند، این لنزهای تماسی می‌توانند هویت فرد نزدیک به شخص نا بینا را تشخیص داده و اطلاعات به دست آمده را به گوشی(وسیله‌ای که در گوش می‌گذارند) او منتقل کنند.
هم اکنون، این حق ثبت اختراع گامی در راه نو آوری و ابداع در آینده است و هنوز تبدیل به محصول قابل فروش در بازار نشده است.
این اولین بار نیست که گوگل درباره‌ی قرار دادن کامپیوتر بر روی چشم صحبت کرده است. پیش از این نیز، گوگل اعلام کرد که لنزهای تماسی را ایجاد کرده است که از طریق اشک‌های فرد، سطح گلوکز خون فرد را بررسی می‌کند و با توجه به این سطح، می‌تواند به فرد انسولین تزریق کند. این موارد تنها دو نمونه از اختراعات لنزهای تماسی گوگل است؛ و حداقل 5 کار دیگر وجود دارند.