حافظه، هوش، خلاقيت و وضعيت عاطفي در كودكان بيش فعال

معمولاً حافظه ي طولاني مدت اين كودكان حتي براي جزئيات مناسب است ولي حافظه ي كوتاه مدت ضعيفي دارند. آن ها در موقعيت هاي جديد و ناآشنا، در مواردي كه ساختار و نظارت مناسب وجود دارد، بهتر از موقعيت هاي آشنا عمل مي كنند.
تا به حال هيچ مطالعه اي خلاقيت بيشتر اين كودكان را ثابت نكرده است. شايد اين كودكان از نظر سرشتي، تمايل بيشتري به آزمودن چيزهاي جديد و رفتن به سوي موقعيت هاي ناآشنا داشته باشند، كه اين امر لازمه ي خلاقيت است، ولي خلاقيت مؤثر، به اجزاي ديگر نظير سازماندهي فكري، برنامه ريزي، دقت و تمركز بالا نياز دارد كه اين كودكان از آن بي بهره هستند. گاهي بعضي از كودكان بيش فعالي، كه از هوش بالايي برخوردار هستند، با روش هاي خلاقانه، مشكلات رفتاري يا تحصيلي خود را توجيه مي كنند؛ به طوري كه اطرافيان تا مدتي ممكن است قانع شوند كه مشكل بيمارگونه اي وجود ندارد؛ ولي در سنين بالاتر كه فعاليت ها نياز به دقت و تمركز بيشتري دارند، سرانجام مشكلات آن ها نمود پيدا مي كند.
به طور كلي تفاوت خاصي بين وضعيت هوشي كودكان مبتلا و كودكان عادي وجود ندارد. ولي عملكرد و موفقيت تحصيلي به طور قابل ملاحظه اي در كودكان مبتلا به بيش فعالي به خصوص اگر تحت درمان قرار نگيرند، پايين تر از كودكان هم سني است كه به اين اختلال مبتلا نيستند، كه اين امر بيشتر به دليل پايين بودن توجه و تمركز آنان در درس ها است.
به طور كلي به نظر مي رسد كه تعداد كودكان مبتلا به كمبود توجه - بيش فعالي در ميان عقب مانده هاي ذهني و تيزهوشان يكسان است. در واقع باور غلطي وجود دارد كه كودكان باهوش اگر خسته شوند، به روشي شبيه كودكان بيش فعال عمل مي كنند.
منبع مقاله :
داوري آشتياني، رزيتا؛ (1391)، اختلال کمبود توجه - بيش فعالي (مروري بر علائم و درمان هاي موجود)، تهران: نشر قطره، چاپ سوم