| • چکیده : |
مولف كتاب كوشیده است دستاوردهای جدید و سیر فلسفه را ـ به ویژه فلسفه تاریخ و نگرش به گذشته بشر و اندیشه فلسفی غرب در قرون معاصر ـ حول مقوله ((اتوپی)) بررسی و ارزیابی كند .وی درباره ((اتوپی)) می‌گوید :((در دوره جدید، بشر خود را در آیینه حق می‌بیند [اومانیسم] و با خود عهد می‌بندد و با این عهد و در این است كه خانه عقل او ویران می‌شود و زمامش به دست وهم می‌افتد، این وهم باید بشر را مالك الرقاب عالم سازد و بهشتی را كه ادیان وعده داده‌اند در زمین متحقق كند .به این جهت عصر جدید را ((عصر اوتوپی)) خوانده‌ام)) .مولف بر این اساس، مباحث كتاب را ذیل سه عنوان مطرح می‌سازد1 :ـ اوتوپی و بحران تفكر (ولادت بشری دیگر)2 ;ـ اوتوپی و علم تاریخ (پیدایش نحوه تلقی جدید نسبت به گذشته و تاریخ)3 ;ـ علم تاریخ و تمدن جدید . |