| • چکیده : |
,"«ناظم حكمت»، شاعر و نویسند? برجست? ترك، در سال 1902 در كشور تركیه به دنیا آمد. شعرهای وی به دلیل عمیق، عام و بشری بودن، به تمامی مردم جهان تعلق دارد. آثار او، هم از جنب? درون‌مایه و هم از ابعاد هنری، از عالی‌ترین دستاوردهای اندیشه و دریافت انسان‌ها مایه گرفته و به غنا و تعالی هنر ربانی مردم جهان افزوده است. اما هنرش در عین جهانی بودن، به صورت خاصی از زندگی او و مردمش نشات می‌گیرد. شعر او سرشار از شور زندگی، آرزوها و حسرت‌های انسانی، عشق به آزادی، صلح، انسان‌دوستی و میهن‌پرستی است كه بسته به حال او، گاهی سخت عاشقانه و زمزمه‌وار، گاهی خطابی، زمانی روایی و داستان‌گو و گاهی نیز تصویرگر است. او در سال 1963 در مسكو درگذشت. در مجموع? حاضر، برخی از شعرهای او جمع‌آوری شده است. پاره‌ای از عناوین شعرها عبارت‌اند از: كلمات نو؛ ترانه؛ زیباترین؛ به من گفت؛ سفر؛ طعم آبی؛ پل؛ انسان خوش‌بین؛ انسانیت بزرگ؛ افسان? افسانه؛ خائن؛ شهر؛ زندان؛ صد ایمان؛ یكشنبه؛ نامه‌ای به همسرم؛ و نوبت." |