| • چکیده : |
,"اصطلاح سكولار برای نخستین بار پس از جنگ سی‌ساله و به هنگام امضای صلح وستفالیا در 1648 و آغاز تكوین حكومت‌های ملی به كار رفت. بسیاری از تاریخ‌نگاران، همین زمان را سرآغاز پدیده‌ی سكولاریسم در غرب می‌دانند. به طور كلی معنای آن دنیایی شدن است. خیزش عمومی علیه امان‌الله در 1919 تا 1929، شاه نوساز افغانستان در 1928، رییس‌جمهور داوود در سال 1975 و یا نورمحمد تره‌كی در 1978 توسط روحانیون روستایی به نام اسلام عمل كرده است كه می‌توان پاسخ سنت به پروژه‌ی نوسازی سكولار در افغانستان دانست. از این منظر اسلام سیاسی مجاهدین در هنگامه‌ی جهاد و تشكیل حكومت اسلامی كه ناكام ماند و برآمدن طالبان كه الگویی تمام‌عیار از یك جنبش بنیادگرای سنتی واپس‌گرا در جهان اسلام به نمایش گذاشت، حاصل بازسازی مولفه‌های سنت در پاسخ بنیادگرایانه به سكولاریسم است. نویسنده در كتاب حاضر در پی توضیح و تبیین روایت‌های سكولار در زمینه‌ی سنت و مذهب افغانی برآمده است و هدف وی تبیین مولفه‌هایی از واكنش سنت مذهبی و فرهنگ بومی است كه سازنده‌ی جریانی پرشتاب و ضد مدرن در تاریخ اخیر افغانستان به نام "بنیادگریایی" شده است." |