| • چکیده : |
,"جلد نخست از این مجموعه به بررسی اندیشه و سبك نگارش گوته، كانت و هگل ـ از شخصیت‌های برجسته‌ای كه خدمات ارزنده‌ای به كشف ذهن كرده‌اند ـ اختصاص یافته است. به تصریح كتاب: "به نظر كوفمان (نگارنده) نویسندگان فیلسوف كه مبهم می‌نویسند از قبیل: كانت و هگل و هایدگر می‌خواهند تا مطلبی را از خود و دیگران مخفی سازند و در برخی از موارد در صدد پنهان كردن نادرستی مواضع خود می‌باشند و در برخی از موارد نیز این ابهام مربوط به شخصیت حقیر آن‌هاست. از نظر كوفمان، نگارش مبهم ابزاری برای فریب دادن دیگران است و نوعی خدعه می‌باشد. و آنان كه خود را بدون شناختن ذهن خویش فریب می‌دهند معمولا برای شناختن و نگارش در باب ذهنی انسانی از شایستگی چندانی برخوردار نیستند. از نظر كوفمان، میان شكست در سبك نگارشی و شكست در كشف ذهن، رابطه‌ای ذاتی وجود دارد. این صرفا از روی اتفاق نیست كه كوفمان فهمیده است آنانی كه بد می‌نویسند، اصولا حرفی برای گفتن ندارند به استثنای هگل. او كسانی را كه مبهم می‌نگارند (كانت و هایدگر و آدلر ویرنگ) در كشف ذهن، صاحب سهام نمی‌داند. به همین سیاق، بر طبق رای او آنانی كه سهمی شایان در كشف ذهن دارند (گوته و نیچه و فروید) همگی در امر نوشتن، شاه‌كاری می‌آفرینند"." |