• چکیده : |
,"در نیمقرن اخیر، شیوههای مدیریت و رهبری به ویژه نظامهای آموزشی دستخوش تغییرات قابل ملاحظهای شده است. فرآیند ارتباط و مشاركت میان نقشهای درون سیستمهای آموزشی مانند مدیر، معلمان و دانشآموزان یكی از جوانب مهم ارتباطات سازمانی در سازمانهای آموزشی است كه بازخورد ناشی از آن، رفتار رهبری اثربخش را تسهیل میكند؛ به عبارتی آنان را از كم و كیف رفتار خود و همچنین نقاط قوت و ضعف خود آگاه میسازد. نگارنده در این كتاب سعی دارد، اهمیت مسئلة خودارزیابی و وسایل مرتبط با آن و نقش آن در ابعاد مدیریتی به ویژه مدیریت آموزشی را بیان كند. بدینمنظور در كتاب، مباحثی در ارتباط با اهمیت و ضرورت مدیریت آموزشی، نظریهها، مكتبها و مدلهایی همچون نظریههای رفتاری، سیستمی، اقتضایی و... در مدیریت آموزشی، مفهوم خودارزیابی و چهار بعد مهم آن (مدیریت، برنامهریزی، مدیریت زمان و تفویض اختیار) مطرح و نتایج چند تحقیق در زمینة خودارزیابی نیز آورده شده است." |