| • چکیده : |
,"تا انسان خدا را نشناسد به هر مرتبه‌ای از علم و ادراك هم برسد، شناخت او نسبت به هستی و آفرینش و خداوند كامل نمی‌شود و هرچند علم و ادراكات بیش‌تر باشد مانند درخت بی‌حاصل، میوه‌ای نخواهد داد. انسان از راه‌های مختلف می‌تواند به خداشناسی برسد. البته این شناخت، نسبی است و هرگز هیچ‌كس نمی‌تواند به طور كامل، ذات متعالی پروردگار را بشناسد. راه‌هایی كه می‌توان با خداوند ارتباط برقرار كرد، عبارت‌اند از: راه دل (عشق)؛ راه حس و علم و اندیشیدن در طبیعت؛ و راه عقل و فلسفه. ساده‌ترین این راه‌ها، راه دل یا فطرت است كه از آن می‌توان با نام "عشق" نیز یاد كرد. عشق و ایمان به منزل? یك مبدا غیبی و الهی در درون انسان وجود دارد و با تكیه و استفاده از این گنجینه می‌توان سریع‌تر از سایر موارد به خداشناسی رسید. نوشته حاضر به مباحثی تربیتی و مذهبی چون خودشناسی، خداشناسی، شكرگذاری از خداوند، عدم دل‌بستگی به دنیا، نقش دعا و عبادت در زندگی و... می‌پردازد." |