| • چکیده : |
نگارنده با مروری بر مقوله آزاد اندیشی و با تاكید به این كه آزاد اندیشی، انكار مطلق مذاهب (آته‌ئیسم) نیست، سعی دارد آزاد اندیشی حافظ و خیام را ـ با نگاهی به عصر تعصب‌آمیز این دو ـ بررسی و ارزیابی نماید .البته مباحث اصلی كتاب بیشتر به جهان بینی حافظ، شیوه رندی حافظ، زیبایی‌شناسی حافظ و برخی نظریات اجتماعی حافظ اختصاص می‌یابد .در نتیجه‌گیری كتاب آمده است : وی [حافظ] جهان را با نگرشی كنجكاو، فراگیر و جسورانه می‌دید، آن چنان كه هست و دیده‌ای بصیر باید آن را ببیند .آن جا كه از راز و شور و سوز درون خود، سخن می‌گوید، راز و درد را عریان برملا می‌سازد، آن جا كه به طغیان فرا می‌خواند .آن جا كه در شكاكیت خود قدسی‌های مزور را رنگ پریده می‌سازد، پرده ریا از رخسارشان برمی‌گیرد .آن جا كه نغمه‌گر عشق است و به عدل و خرد نكته‌گیر و مردد است .آن جا كه بی‌عدالتی‌ها را می‌بیند و رستاخیز و بررسی این حساب و كتاب‌ها را منكر می‌شود...آن جا كه پرستنده زیبایی‌هاست، فقر را دم می‌زند و عدل را می‌ستاید ."..." |