| • چکیده : |
,"بیشتر صوفیان عشق الاهی را به مثابه یكی از مقامات مهم‌شان یا مهم‌ترین مقام تلقی می‌كنند. با وجود این، نظریات تمام‌عیاری دربارة عشق قدسی در دوره‌های اولیة عرفان اسلامی ابداع شده است و در تصوف از سدة چهارم است كه نظریاتی دربارة عشق الاهی پدیدار می‌شود. در كتاب حاضر دیدگاه‌های دو محقق اسلامی، غزالی و دباغ كه صاحب نظریات كاملی در باب عشق الاهی بوده‌اند، بررسی و تحلیل می‌شود. نویسنده نخست خاستگاه این نظریات را در آراء فلاسفة یونان باستان از جمله افلاطون و ارسطو بررسی نموده و سپس آن را در منابع یهودی و مسیحی دنبال می‌كند. در ادامه به پیگیری بحث در حوزة قرآن، حدیث، فلسفة كلام و عرفان اسلامی می‌پردازد. وی در فصل دوم نظریات غزالی را دربارة عشق الهی در كتاب المحبه شرح می‌دهد و در فصل آخر نظریة دباغ دربارة عشق الهی را به تفصیل بیان می‌دارد. برخی از عنوان‌های مطالب كتاب بدین‌قرار است: تعریف، مبادی و اسباب عشق؛ روش عشق‌ورزی به خداوند؛ علائم عشق؛ عشق خدا به انسان؛ جنبة بشری در عشق به خداوند؛ جنبة افاضه در عشق به خداوند؛ كمال، جمال و لذت؛ طبقه‌بندی عشق؛ انواع عاشقان؛ مقامات و احوال عشاق؛ روابط میان احوال و..." |