| • چکیده : |
,"بیش از دو هزار سازمان غیردولتی زنان از صد و هشتاد و هشت كشور به كنفرانس جهانی زن در سال 2000 در مقر سازمان ملل دعوت شده‌اند. پنج تن از زنان ایرانی نیز به این كنفرانس فراخوانده می‌شوند. این افراد از ماه‌ها قبل جلسه‌های متعدد برای تبادل نظر در باب پیش‌نویس سند كنفرانس برگزار و برای تامین حقوق زنان به دور از افراط و تفریط، پیشنهادهای كارشناسانه‌ی مناسبی را آماده كرده‌اند. اما به رغم این همه تلاش و داشتن دعوت‌نامه‌ی رسمی از سازمان ملل و صرف هزینه‌های سنگین مادی و معنوی هنگام ورود به فرودگاه جان اف كندی، در نیویورك، با مساله‌ی انگشت‌نگاری مواجه می‌شوند. نمایندگان ایران كه این امر را توهینی آشكار به ملت و میهن خود قلمداد كرده‌اند، به سختی مقاومت می‌كنند و تقاضای ورود به خاك آمریكا بدون انگشت‌نگاری را دارند. بحث و جدل بالا می‌گیرد و هیچ‌یك از طرفین حاضر به كوتاه آمدن نمی‌شوند، در مدت 27 ساعت، از سوی سرپرست گروه ایرانی، با خبرنگار جمهوری اسلامی در آمریكا تماس برقرار شده و به این وسیله تمام جهان، در اندك مدتی، در جریان قضایا قرار می‌گیرند. سرانجام گروه بانوان ایرانی تصمیم به بازگشت گرفته و از طریق سویس وارد ایران می‌شوند. آن‌ها در مدت استراحت چند ساعته‌شان در فرودگاه سویس با شركت در یك مصاحبه، صدای خود را به گوش جهانیان می‌رسانند و با افتخار به آغوش وطن بازمی‌گردند." |