| • چکیده : |
,"نگارنده در این كتاب تلاش می‌كند با رویكردی میان رشته‌ای، و از منظر جامعه‌شناسی سیاسی علل تغییر نظام سیاسی ایران در سال 1357 را بررسی كند. در این كتاب نخست مفاهیم و اصطلاحات سیاسی استفاده شده از جمله نظام سیاسی، رژیم سیاسی، هژمونی، بلوك قدرت و انقلاب تبیین شده‌اند، هم چنین نظریه‌های مطرح شده درباره‌ی علل و چگونگی وقوع و رخداد انقلاب‌ها بررسی شده و نیز نظریه‌های ماركسیستی، نظریه‌های كاركرد‌گرایی ـ ساختاری، نظریه حاكمیت چندگانه و نظریه‌های اقتصادی ـ روان شناختی توضیح داده شده است. تحلیل مبتنی بر تئوری توطئه ـ كه به خصوص از طرف شاه و درباریان مطرح می‌گردید ـ رویكرد ساختاری، تفسیرهای مربوط به مدرنیزاسیون در دوره‌ی پهلوی، رهیافت فرهنگی ـ كه به مولفه‌ی ویژه‌ی تشیع و تاثیر اسلام به مثابه یك ایدئولوژی انقلابی و نیز نقش خاص آیت الله خمینی و دكتر شریعتی نظر دارد، تفسیرهای پست مدرنیستی از انقلاب 57 و درنهایت تحلیل‌های جدید، از موضوعات مطرح شده‌ی كتاب هستند. در بخش‌های بعدی نقش و تاثیر فرهنگ‌های سیاسی مخالفت و مقاومت، و فعالیت‌های اپوزیسیون، و نقش خاص روحانیت، دولت سركوب‌گر و انحصارطلب و متكی به شخص بررسی شده و در بخش پایانی رابطه‌ی باز با نظام جهانی در دو فصل "نهادهای بین‌المللی حقوق بشر و انتخاب كارتر" و "نشست گوآدلوب" طرح و بررسی می‌شود." |