| • چکیده : |
,"فعالیت روابط عمومی از بدو تشكیل در ایران، از قاعده و قانون خاصی كه برگرفته از فكر و فرهنگ ایرانی و بومی باشد، پیروی نكرده است. این در حالی است كه علوم ارتباطات در فرهنگ ایرانی، به ویژه پس از پذیرش اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد. در دهه‌های گذشته، مخصوصا پس از انقلاب، برخی مقررات و دستورالعمل‌ها برای تعیین وظایف و ساختار روابط عمومی‌ها در دستگاه‌های اجرایی تدوین و ابلاغ شده است. قوانینی هم كه درمجلس در موضوع كاركردهای روابط عمومی به تصویب رسیده، جنبة «سلبی» دارد؛ در حقیقت تاكنون، هیچ قانونی در ضرورت و یا ایجاد وظایف و اختیارات روابط عمومی در مجالس قبل و بعد از انقلاب به تصویب نرسیده است. در كتاب حاضر، مباحثی در ارتباط با ویژگی‌های روابط عمومی ایران، عوامل موثر در گرایش سازمان‌ها و مخاطبان نسبت به روابط عمومی، چگونگی عملكرد روابط عمومی در حفظ و جلب رضایت افراد، مجموعة قوانین، مقررات و دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های روابط عمومی در ایران و... مطرح و مورد بررسی قرار گرفته است." |