| • چکیده : |
,"«سایرت» و «مارچ»، در سال 1963 برای اولین‌بار واژة «یادگیری سازمانی» را به كار بردند كه عبارت از راهی است كه طی آن سازمان‌ها به تولید، تكمیل و سازماندهی دانش پرداخته و فعالیت خویش را بر اساس آن عادی می‌سازند و وارد فرهنگ خویش می‌كنند. تقریبا تمامی تعاریف، دربرگیرندة دو نوع تغییر یعنی تغییر «شناختی» و «رفتاری» در سازمان‌ها هستند. ایدة سازمان یادگیرنده نیز توسط «سنگه» در سال 1990 مطرح شد. از نظر او، سازمان یادگیرنده، سازمانی است كه به طور مداوم ظرفیت خویش را به منظور خلق آینده توسعه می‌دهد. در كتاب حاضر موضوع یادگیری در سازمان‌ها با نگاهی بر مدیریت دانش بررسی و این مباحث مطرح گردیده است: یادگیری سازمانی؛ سازمان یادگیرنده؛ تعیین سطح دانش و یادگیرندگی سازمان‌ها؛ و ساخت و استانداردسازی ابزارهای سنجش. پاره‌ای از اطلاعات كتاب در قالب نمودار و جدول نمایش داده شده است." |