| • چکیده : |
,""عبدالحسین نوشین" بدون تردید بنیانگذار تئاتر علمی در ایران است. وی پس از تحصیل در رشت? هنرهای دراماتیك در فرانسه، سال 1311 هـ . ش به ایران بازگشت و با همكاری همسرش ـ بانو لرتا كه از هنرمندان معروف تئاتر بود ـ تحولی بنیادین را در تئاتر ایران ایجاد كرد. نوشین برای اولین‌بار در ایران اقدام به تاسیس كلاسی كرد كه در آن هنرمندان با اصول و مفاهیم علمی بازیگری و تئاتر آشنا می‌شدند. سپس با همین گروه، تئاتر فردوسی را بنا نهاد كه توانست دست به اجرای نمایش‌های بی‌نظیری هم‌طراز تئاترهای بزرگ اروپایی بزند. وی در دور? مهاجرت اجباری به شوروی، وارد موسس? شرق‌شناسی شد و كار خود را دربار? تصحیح شاهنام? فردوسی و فرهنگ لغت در آن‌جا به پایان رساند. او آثار متعددی از نویسندگان روس را نیز ترجمه كرده است. نوشین در سال 1350 شمسی در سن 66 سالگی در مسكو درگذشت. نگارنده در كتاب حاضر به بیان سرگذشت زندگی وی، نامه‌ها و یادبودها، خاطرات دوستان وی و سخنان برخی كارگزاران، تهیه‌كنندگان و بازیگران تئاتر ایران دربار? نوشین می‌پردازد. برخی از این افراد عبارت‌اند از: محمود دولت‌آبادی، نصرت كریمی، هما روستا، علی نصیریان، داوود رشیدی، صادق شباویز، توران مهرزاد و عزت‌الله انتظامی." |