| • چکیده : |
,"پیرمردی با اسبش از سرزمین شام به مدینه آمد تا با امام حسن (ع) روبه‌رو شود. وقتی امام را دید مشتش را بلند كرد و حرف‌های زشتی زد. اما امام در جواب او گفت: گمان می‌كنم كه تو در شهر ما غریبی. انگار درباره‌ی من اشتباه فكر می‌كنی. اگر از من چیزی بخواهی حتما به تو تقدیم خواهم كرد. اگر گرسنه باشی تو را سیر می‌كنم و اگر نیازمند باشی، بی‌نیازت می‌كنم". با هر جمله‌ای كه امام می‌گفت، پیرمرد بیش‌تر خجالت زده می‌شد. تا این كه امام از او دعوت كرد كه به خانه‌اش بیاید. پیرمرد به گریه افتاد و گفت: "ای مرد خوب! تو خلیفه‌ی بزرگ خدایی. پیش از آن كه تو را ببینم گمان می‌كردم هم خودت و هم پدرت، آدم‌های بدی هستید. اما حالا به اشتباهم پی برده‌ام. شما از بهترین آدم‌هایید". سپس امام افسار اسب او را گرفت به راه افتاد. پیرمرد به دنبال امام رفت تا میهمان چندروزه‌ی خانه‌ی امام بشود. این داستان تحت عنوان "یك گل به رنگ ماه" به همراه پنج داستان دیگر در كتاب حاضر به چاپ رسیده است. تمامی داستان‌ها به موضوع "گذشت و بخشش" اختصاص دارند و عناوین آن‌ها عبارت‌اند از: مهربانی حضرت محمد؛ به خاطر این دوتا گل؛ نیكی درجواب بدی؛ كارگر بی‌انصاف؛ و بهترین راه." |