| • چکیده : |
,"یك بار یك شاهزادة خیلی قشنگی بود كه در بالای بلندترین كوه و در یك قصر بزرگ، در وسط جنگل زندگی می‌كرد. شاهزاده خانم خیلی ثروتمند بود و همه‌چیز داشت: صد جفت كفش و با صد دست لباس و دوهزار كلاه؛ همچنین دو دستگاه دوچرخه و یك دریاچه پر از مرغابی و تعداد زیادی خدمتكار كه او را حمام می‌كردند و غذا می‌دادند، ولی شاهزاده خانم بی‌حوصله بود، یك روز وقتی كه زمستان رسید و برف بارید و قلعه آنقدر سرد شد كه باید آتش روشن می‌كردند، شاهزاده خانم یك فكر داشت؛ یاد گرفتن بافتنی. او دستور داد كامواهای پشمی رنگی، دو میل بافتنی درخشان و دو گربه، یكی سیاه و یك سفید بخرند، تا صدا كنند و با كامواها بازی كنند. او گفت می‌خواهم یك شال بزرگ ببافم و بافت و بافت تا شال آنقدر بزرگ شد و از كوه پایین آمد. مردم روستا برای گرم كردن خودشان تكه‌ای از شال را برای پوشاندن خود بریدند. شاهزاده‌خانم هم به بافتن ادامه می‌داد. ولی شال دیگر بزرگ نمی‌شد، برای آن كه هركس كه می‌گذشت تكه‌ای از آن را می‌برید." |