جرج برنارد شاو (به انگلیسی: George Bernard Shaw)، (زادهٔ ۲۶ ژوئیه ۱۸۵۶ – درگذشتهٔ ۲ نوامبر ۱۹۵۰)، که به اصرار خود با نام برنارد شاو شناخته می‌شود، نمایش‌نامه‌نویس، منتقد ادبی، اهل جدل، فعّال سیاسی و مبلّغ سوسیالیست ایرلندی‌تبار، و همچنین گیاهخوار بود.

او با از ۶۰ نمایشنامه از خود به جای گذاشت و در آثارش تلفیقی از طنز معاصر و تمثیل تاریخی را به کار می‌برد. وی تبدیل به برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویس دوران خود شده و در سال ۱۹۲۵ برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد.

از او به‌عنوان توانمندترین نمایش‌نامه نویس بریتانیایی پس از شکسپیر و نافذترین رساله‌نویس پس از جاناتان سوییفت، هجونویس ایرلندی، یاد می‌کنند.

برنارد شاو همچنین یکی از برترین منتقدان موسیقی و تئاتر نسل خود محسوب می‌شده‌است. او از مؤسسین مدرسه اقتصاد لندن بود.

او در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ به دلیل اعتقاد فابیانیسم به اصلاح تدریجی از نقش اجرایی خود کناره‌گیری کرد و به تحسین دیکتاتورهای چپ و راست از جمله موسولینی و استالین پرداخت. در سال‌های پایانی عمرش بیانیه‌های عمومی کمتری منتشر ساخت، اما تا مدت کمی پیش از مرگ به خلق آثار فراوانش ادامه داد و در سن ۹۴ سالگی در حالی که از دریافت تمام نشان‌های ملی - از جمله نشان مریت در سال ۱۹۴۶ - خودداری کرده بود از دنیا رفت.

منبع:
fa.wikipedia.org