آغاز غزوه کدر

علت وقوع غزوه کدر

به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله خبر داده شد که گروهی از قبیله "غطفان" و "بنی‌سُلیم" در مکانی به نام "قرارة الکدر" گرد آمده و آماده نبرد با مسلمانان گردیدند. آن حضرت برای خاموش کردن شعله‌های فتنه و فساد، مسلمانان را بسیج و خود فرماندهی آنان را بر عهده گرفت و به سوی قرارة الکدر حرکت کرد. قرارة الکدر که غزوه کدر از آن نام گرفت، نام آبی است در ناحیه معدن پس از سد معونه که تا مدینه منوره هشت چاپار فاصله داشت.

پیامبر صلی الله علیه و آله در این سفر جهادی، عبدالله بن مکتوم و به روایتی سباع بن عرفطه غفاری را جانشین خود در مدینه نمود و خود در رأس سپاهی به استعداد دویست رزمنده عازم قرارة الکدر شد.

بازگشت سپاه بدون درگیری

پس از ورود پیامبر صلی الله علیه و آله به قرارة الکدر، متوجه شد که دشمنان اسلام از ترس مسلمانان از آن جا گریخته‌اند ولی نشانه‌های شتران و آبشخور آن‌ها باقی است.

پیامبر صلی الله علیه و آله یاران خود را به فراز کوه‌ها و اطراف آن منطقه برای یافتن نیروهای دشمن فرستاد ولی سپاهیان مسلمان به کسی دست نیافتند. تنها به شبانانی برخوردند که شتران قبایل بنی‌سلیم و غطفان را در آن نواحی می‌چرانیدند. مسلمانان، آنان را اسیر و چهارپایانشان را به غنیمت گرفتند. در میان شبان‌های اسیر، نوجوانی بود به نام "یسار" که در تقسیم غنایم جنگی، نصیب پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله گردید.

پیامبر صلی الله علیه و آله پس از مدتی وی را آزاد کرد و از آن زمان به بعد، به خاطر برخورداری از مکتب رهایی بخش اسلام و درس آموزی از اخلاق و صفات ملکوتی رسول خدا صلی الله علیه و آله به یکی از یاران نزدیک پیامبر صلی الله علیه و آله تبدیل شد. به هر حال پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان همراه وی، بدون هیچ گونه درگیری با دشمنان به همراه غنایم جنگی به مدینه مراجعت کردند.[۱]

پی‌نوشت:
1. الغمازی (واقدی)، ج 1، ص 182؛ تاریخ ابن خلدون، ج 1، ص 414؛ فروغ ابدیت (جعفر سبحانی)، ج 1، ص 533.

منبع: روز شمار تاریخ اسلام، جلد اول، سید تقى واردى، ماه محرم