حاج شيخ محمد علی حائری قمی، یکی از مدرسين و علمای بزرگ قم در قرن اخير است، فقيهی محقق و مجتهدی اصولی، دانشمندی زاهد و متقی با معاصر با مرحوم حاج شيخ بود. مرحوم حائری قمی در سال 1299 در شهرستان قم متولد شد و پس از پيمودن مقدمات علوم وارد تهران شد و مدتها از محضر آيت الله آشتيانی بزرگ استفاده نمود و سپس عازم نجف اشرف گرديد و سالها از محضر آخوند خراسانی، علامه یزدی و اعلام ديگر بهره مند بود و بعد از آنکه به درجه اجتهاد و استادی رسيد حدود 25 سال در کربلا و سامرا از مدرسين و مروجين مکتب بود. وی با مرحوم ميرزای مجاهد خيلی مأنوس بود و با همديگر اخوت و صميميت زيادی داشتند و سالها از همکاران ميرزا محمد تقی در سامرا بود. نوشته اند در سال 1349 به قصد زيارت ثامن الحجج روحی له الفداء عازم ايران شد و بعد از زيارت به زادگاه خويش آمد و در جمله همکاران آيت الله حائری قرار گرفت. مرحوم قمی شخصيت جامع و مرجعی کامل و مجتهدی مدرس بود. از ديدگاه علما و فقها پس از فوت مرحوم حاج شيخ تنها معظم له لايق زعامت و اعلميت بود که متأسفانه اجل مهلتش نداد، بعد از ماهها کسالت سرانجام در سال 1358 وفات نمود و در مسجد بالا سر جنب علما مدفون شد.