عبدالرحمن بن اسماعيل بن ابراهيم ملقب به شهاب‏الدين و معروف به ابوشامه از مشاهير علماي قرن هفتم هجري است كه در فقه، حديث، تاريخ، نحو، ادبيات و قرائات متنوعه‏ي قرآني، يگانه‏ي دوران خود بود. وي در ابتدا در دمشق درسن شانزده سالگي قرآن را با تمامي قرائت‏هاي متداول فرا گرفت و در اسكندريه به تكميل آن پرداخت. ابوشامه داراي تاليفاتي مي‏باشد از قبيل: الاصول في الاصول، مختصر تاريخ دمشق و مُفردات القُرّاء. بنابه قول برخي از مورّخين، بيشتر آثار ابوشامه در يك واقعه‏ي آتش‏سوزي به همراه كتابخانه‏ي عظيمِ او سوخت و از بين رفت. ابوشامه به سال 665 هجري در 66 سالگي در دمشق بدرود حيات گفت و در آن شهر به خاك سپرده شد.