پس از ارغون خان مغول، برادرش گيخاتو كه در زمان او، فرمانرواي آسياي صغير بود به پادشاهي رسيد. گيخاتو به سبب آن كه از مرض شفا يافته بود، فرمان آزاد كردن زندانيان را داد و از خزانه‏ي مملكت، آنچه را كه دستش رسيد در بين تهي‏دستان و درباريان تقسيم كرد. اين حاتم بخشي‏هاي او، كشور را به كمبود درآمد و فقر اقتصادي دچار ساخت و در نتيجه، خزانه‏ي سلطنتي تهي گشت. وزير گيخاتو كه مي‏دانست چيني‏ها از پول كاغذي استفاده مي‏كنند، براي جبران كمبود مالي، چاپخانه‏اي تاسيس كرد و به رواج نوعي اسكناس كه "چاو" خوانده مي‏شد، اقدام نمود. هدف از چاپ پول كاغذي اين بود كه اسكناس در ميان مردم رايج شود و طلا و نقره به خزانه باز گردد. اما مردم از قبول اين اسكناسِ بدون پشتوانه خودداري كردند تا اين كه گيخاتو، چاو را ملغي كرد. ديري نگذشت كه در جمادي الاولي سال 694 ق، اميران مغول طغيان كرده، گيخاتو را بكشتند و پسر عموي او، بايدو، را به پادشاهي نشاندند.