ميرزا حبيب اللَّه قاآني شيرازي در سال 1186 ش (1222 ق) به دنيا آمد. وي براي كسب علم و دانش راهي مشهد شد و به سرودن شعر پرداخت. قاآني پس از ده سال توانست در علومي چون نحو، بيان، اصول هندسه، نجوم، حكمت، كلام، فلسفه و فنون ادب و شعر مهارت پيدا كند و پس از مدتي راهي دربار ناصرالدين شاه قاجار شود. وي از مداحان شاهان و شاهزادگان قاجاري بود و قسمت بزرگي از عمر خود را در تهران به مدح محمد شاه و ناصرالدين شاه گذراند. او نخستين شاعر ايراني بود كه به زبان فرانسه آشنا شد. اختصاص او به ساختن قصايد طولاني، متضمن اوصاف خوشايند و آوردن الفاظ خوش آهنگ و تسلط بر ايراد كلمات و لغات مترادف، بسيار است و به همين سبب در گفتارش، لفظ بر معني به شدت برتري دارد، او از دانشمندان، ادبا و شعراي قرن خود به شمار مي‏رفت و حتي عده‏اي وي را برجسته‏ترين شاعر عصرش دانسته‏اند. قاآني در انواع شعر به ويژه مسمَّط و تركيب‏بند داراي مهارتي بسزا بود و سبك مخصوصي داشت كه پس از وي، سال‏ها مورد تقليد بعضي شاعران قرار گرفت. گذشته از ديوان شعر، از اين شاعر كتابي با نام پريشان بر جاي مانده كه به سبك گلستان به نگارش درآمده است. قاآني سرانجام در 13 ارديبهشت 1233 ش برابر با 5 شعبان 1270 ق در 47 سالگي دار فاني را وداع گفت و در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) در شهر ري مدفون شد.