پس از آنكه دولت آمريكا، تحريم‏هاي اقتصادي خود در طول سال‏هاي جنگ تحميلي را كافي نديد، به فكر اين افتاد كه دامنه اين تحريم‏ها را وسعت داده و جمهوري اسلامي ايران را در جهان منزوي سازد. از اين رو، بيل كلينتون، رييس جمهور وقت آمريكا در پانزدهم ارديبهشت ماه 1374 ش، با مستمسك قرار دادن اين كه عملكرد ايران، باعث تهديد عليه صلح و امنيت كليه ملت‏هاست؛ ايران همچنان از تروريسم بين‏المللي حمايت مي‏كند؛ روند صلح خاورميانه را به مخاطره مي‏افكند و به دنبال دستيابي به سلاح‏هاي كشتار جمعي است تحريم‏هايي عليه جمهوري اسلامي ايران اعمال نمود. ممنوعيت صادرات كالا و تكنولوژي و خدمات به ايران، ممنوعيت هرگونه معامله با ايران، ممنوعيت سرمايه‏گذاري‏هاي جديد از طرف آمريكاييان با ايران، ممانعت شركت‏هاي آمريكايي از فراهم آوردن تسهيلات براي شركت‏هاي تحت كنترل آمريكا كه با ايران معامله مي‏كنند، از جمله موارد اين تحريم بود. علي رغم گستردگي اين تحريم و تحريم‏هاي بعد، آمريكا هيچ‏گاه به هدف خود كه همان به زانو درآوردن دولت و ملت انقلابي ايران و منزوي كردن جمهوري اسلامي است، نائل نشد و در طول ساليان بعد، ايران به عنوان يكي از كشورهاي در حال رشد و مطرح در عرصه‏هاي منطقه‏اي و بين‏المللي عنوان گرديده است.