غلامرضا رشيد ياسمي متخلص به رشيد در سال 1274 شمسي در كرمانشاه بدنيا آمد. پس از گذراندن تحصيلات ابتدائي در زادگاه خود و مدرسه سن لوئي تهران، بر اثر ذوق فطري و مؤانست با استادان فن خصوصاً ملك الشعراء بهار به سرودن شعر پرداخت و سپس به استادي دانشكده ادبيات و عضويت فرهنگستان ايران نائل آمد. او با همكاري ملك‏الشعراي بهار، اديب و شاعر آن زمان، مجله دانشكده را تأسيس كرد و آنگاه به عضويت انجمن ادبي ايران درآمد. رشيد ياسمي در اين مجله و در روزنامه‏هاي ديگر آن دوران همچون نوبهار، آينده و ارمغان آثار و نوشته‏هاي خود را منتشر مي‏كرد و به علت انتشار مقالات ادبي و انتقادي در روزنامه شفق سرخ، شهرت بسزايي يافت. وي با يادداشتن زبان‏هاي فرانسه، پهلوي، عربي و انگليسي كتب بسياري اعم از ترجمه و تأليف را به سرمايه فرهنگي كشور افزوده است كه از بين آنها مي‏توان به كتب تاريخ ملل و نحل، آيين نگارش و تاريخ ادبيات معاصر اشاره نمود. اين استاد توانا همچنين كتبي نظير ايران در زمان ساسانيان، تاريخ ادبيات ايران و تاريخ عمومي را ترجمه كرد. رشيد ياسمي، در شاعري، سبك قدما را به كار بسته و شعر را در نهايت سلامت مي‏سرود. وي مدتي در وزارت فرهنگ و دارايي، در پست‏هاي حساس بود و سپس در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران به تدريس تاريخ پرداخت. استاد رشيد ياسمي در اسفند ماه 1327 ش در حين سخنراني دچار سكته ناقص گرديد و مدتي در بيمارستان بستري بود، تا اينكه در هجدهم ارديبهشت سال 1330ش، پس از يكسال بيماري، در 56 سالگي چشم از جهان فرو بست.