رژيم بعثي عراق، در طول هشت سال دفاع مقدسِ غيور مردان سپاه اسلام، همواره پس از شكست در جبهه‏هاي جنگ و از كف دادن بخشي از مواضع خود، از درماندگي، تنها راهِ چاره را در بمباران مناطق مسكوني و غيرنظامي مي‏ديد و به اين روش غيرانساني متوسل مي‏شد تا به زعم خود، شكستش را پنهان كند. با فرار بعثيان به عمق خاك عراق و خارج شدن شهرهاي زيادي از زير آتش توپخانه و موشك‏هاي بُردِ متوسطِ عراق، ابرقدرت‏ها، موشك‏هايي با بُرد بلند در اختيار رژيم بعث گذاشتند و بار ديگر، سياست بمباران مناطق مسكوني، از سر گرفته شد. در جريان اين بمباران‏ها، عده زيادي از مردم بي‏پناه در شهرهاي مختلف كشور به خاك و خون كشيده شدند و برگ ننگين ديگري به كارنامه سياهِ رژيم بعث و حاميانِ مزوّر آنان اضافه گشت. در اين ميان به منظور مقابله به مثل، خلبانان متهور ايراني نيز، بارها مناطق حساس و استراتژيك عراق را هدف حمله خود قرار دادند.