آيت ‏اللَّه ميرزا علي غروي تبريزي در سال 1309 ش (1349 ق) در تبريز به دنيا آمد. وي علي رغم از دست دادن پدر در طفوليت، در چهارده سالگي وارد حوزه علميه قم شد. آيت‏اللَّه غروي پس از پنج سال اقامت در قم، جهت اخذ دانش بيشتر و ارتباط با باب علم، رهسپار نجف گرديد و از استاداني همچون آيت‏ اللَّه سيد ابوالقاسم خويي و ميرزا باقر زنجاني بهره برد. او در عين تحصيل، به تدريس نيز مي‏پرداخت و پس از چندي، حوزه مستقلي براي تدريس خارج تأسيس نمود. آيت‏اللَّه غروي داراي بياني روشن و قلمي گويا بود و سخت‏ترين و سنگين‏ترين مطالب فقهي را با روشن‏ترين عبارات تبيين مي‏كرد. از اين فقيه برجسته آثار متعددي بر جاي مانده است كه التَّنْقيح در دوازده جلد شامل تقرير درس آيت ‏اللَّه خويي، شرح استدلالي مكاسب، رساله‏اي در قاعده طهارت و رساله‏اي در قاعده قضا از آن جمله است. سرانجام اين عالم بزرگوار در حالي كه كمتر از دو ماه از شهادت آيت‏اللَّه شيخ مرتضي بروجردي توسط دژخيمان بعث عراق مي‏گذشت در 29 خرداد 1377 برابر با 24 صفر 1419 ق در حالي كه از زيارت حرم امام حسين(ع) مراجعت مي‏نمود مورد هدف مزدوران خون‏آشام بعث قرار گرفت و به همراه جمعي از ياران، در 68 سالگي به فيض شهادت نائل آمد.