آيت‏اللَّه سيدمحمد حسن آل‏طيب جزايري در سال 1291ش (1330ق) در شهرستان شوشتر در استان خوزستان و در بيت علم و تقوا و فضيلت ديده به جهان گشود. وي پس از طي مقدمات و سطوح نزد پدر عالم خود و ديگر استادان شهر، در 23 سالگي به حوزه علميه قم رفت و در محضر آيات عظام: حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي، سيد محمد حجت كوه كمره‏اي و سيد احمد خوانساري زانوي ادب به زمين زد و از دانش سرشار آنان در فقه واصول توشه‏ها گرفت. ايشان سپس به قصد شركت در درس فيلسوف بزرگ زمان، آيت‏اللَّه علامه ميرزامهدي آشتياني و فراگيري فلسفه و كلام، راهي تهران شد و مدت‏ها در درس ايشان شركت جست. آيت‏اللَّه آل‏طيب پس از آن به شوشتر بازگشت و رياست حوزه علميه آنجا را برعهده گرفت و طي سال‏هاي متمادي به تدريس و تربيت طلاب علوم ديني، وعظ و ارشاد، امامت جماعت، تاليف و تصنيف و مبارزه با فساد و امر به معروف و نهي از منكر پرداخت. اين فقيه فرزانه از حضرات آيات: حائري يزدي، سيد ابوالحسن اصفهاني، آقا ضياءالدين عراقي، شيخ محمدكاظم شيرازي، سيدمحمدهادي ميلاني و شيخ آقابزرگ تهراني داراي اجازات متعدد اجتهاد و روايت بود و در علوم عقلي و نقلي چون فقه، اصول، حديث، نجوم، حساب و رياضيات و ادبيات عرب، مهارت فراوان داشت. از ايشان آثاري برجاي مانده كه منظومه در حكمت، تحرير عروةالوثقي و الرّياضُ المرضيه از آن جمله است. آيت‏اللَّه آل‏طيب جزايري سرانجام پس از كسالتي طولاني، در شب بيست و پنجم تيرماه 1373ش برابر با 6 صفر 1415ق در 82 سالگي چشم از جهان فروبست و پس از تشييعي با شكوه به خاك سپرده شد.