استاد ابوالقاسم نجف‏آبادي معروف به پاينده در سال 1292 ش در نجف آباد به دنيا آمد. ابتدا به تحصيل علوم قديم روي آورد و در اصفهان به تكميل آن پرداخت. دشواري معيشت او را ناگزير به كار در چاپخانه نمود و اين شغل، نقشي بنيادي در گزينش راهي داشت كه پس از آن، پاينده به آن روي آورد. پاينده در سال 1308 فعاليت مطبوعاتي خود را آغاز كرد و در 19 سالگي به تهران رفت و با روزنامه‏ها و مجلات گوناگون همكاري نمود. وي در 1321 مجله صبا را بنيان نهاد و آن را تا 9 سال انتشار داد. ابوالقاسم پاينده نزديك به چهل اثر از خود به جاي نهاد كه بزرگ‏ترين آن، ترجمه قرآن مجيد است و با اصلاحاتي كه پس از چاپ نخست آن انجام داد، آن را از ترجمه‏هاي موفق قرآن گردانيد و به سبب آن در سال 1336 مورد تقدير قرار گرفت. استاد پاينده، داستان نويس توانايي بود و گام‏هاي بلند و استواري در نماياندن زندگي مردم پيرامون خود برداشت. داستان‏هاي وي سبكي واقع‏گرايانه دارند و به كنايه و طنز آميخته‏اند. در ميان آثار او، ترجمه مروج الذَّهب و از آن مهم‏تر و مفصل‏تر، ترجمه سراسر تاريخ طبري، حايز اهميت است و نثر شيوا و رواني دارد. وي سرانجام در 18 مرداد 1363 در 71 سالگي درگذشت.