منافقين پس از آن كه راه خود را از مسير انقلاب و نظام اسلامي جدا كردند، هميشه سعي مي‏كردند تا به روش‏هاي گوناگون، خللي در اين راه ايجاد كرده و نظام را با مشكل روبرو سازند. آنان براي اين منظور از ترور و آدمكشي در كوچه و بازار و قتل و كشتار انسان‏هاي بي‏گناه، ابايي نداشتند و دستان خود را به خون مردم بي‏گناه آلوده ساختند. اين كوردلان در اين نوبت براي گرفتن اطلاعات، سه تن از پاسداران كميته‏هاي انقلاب به نام‏هاي ميرحبيبي، طاهري و طهماسبي را ربودند و پس از اعمال شكنجه‏هاي وحشتناك و وارد آوردن انواع صدمات جسمي، از اخذ اخبار و اطلاعات از آنها نااميد شدند. آنان وقتي به عزم آهنين حزب اللهيان عليه استكبار جهاني و ايادي مزدور داخلي‏شان پي بردند، بدن نيمه جان آنان را، دست و پا بسته در تاريكي شب در اطراف تهران زنده به گور نمودند و به همگان ثابت كردند كه نه تنها از دين و مكتب و ميهن دوستي بهره‏اي ندارند بلكه براي تحقق اهداف پليد خويش، حاضرند وحشيانه‏ترين اعمال را درباره هم نوعان و انسان‏هاي بي‏گناه انجام دهند. اين قبيل كارها باعث شد كه مردم قهرمان ايران، مقاوم‏تر از گذشته در برابر شعار دروغين وطن‏خواهي منافقان ايستادگي كنند و نفرت كوردلان از خدا بي‏خبر در دلشان افزون‏تر گردد.