آيت ‏اللَّه سيدعبدالاعلي موسوي سبزواري در سال 1290 ش در سبزوار ديده به جهان گشود. وي پس از گذراندن دروس مقدماتي در زادگاهش، در چهارده سالگي راهي مشهد شد و سطوح عالي فقه و اصول را از استادان زمان آموخت. پس از مدتي، براي ادامه تحصيل راهي نجف اشرف شد. وي در آن شهر در محضر پرفيض حضرات آيات: سيدابوالحسن اصفهاني، ميرزاي ناييني، آقاضياء الدين عراقي، شيخ محمدحسين غروي اصفهاني، شيخ محمدجواد بلاغي و سيد حسين حكيم بادكوبه‏اي، مباني فقه، اصول تفسير، علوم قرآني، كلام، حكمت و فلسفه خود را تكميل نمود. آيت‏اللَّه سبزواري در 36 سالگي در حالي كه از بيشتر مراجع بزرگ عصر، اجازه‏هاي متعدد روايي و اجتهادي داشت، بر كرسي تدريس خارج فقه و اصول تكيه زد و در مدت قريب به نيم قرن، به عنوان يكي از برترين مدرسان حوزه بزرگ نجف، مطرح بود. جلسات تدريس ايشان در فقه، اصول، تفسير، حديث، رجال و درايه، دانشوراني را پروراند كه بعدها از مدرسان حوزه‏هاي علميه قم و نجف به شمار مي‏رفتند. آيت‏اللَّه سبزواري از انقلاب اسلامي و رهبري آن، حضرت امام خميني، كمال حمايت و پشتيباني را مي‏نمود و به هنگام همه‏پرسي نظام جمهوري اسلامي، پيامي مبني بر حمايت از آن صادر نمود. برخي از تاليفات گرانقدر اين فقيه وارسته كه بيش از هفتاد جلد مي‏باشند عبارتند از: مواهب الرحمن في تفسير القرآن در 20 جلد، مُهَذَّبُ الاحكام في بيان الحلال و الحرام در فقه استدلالي در 30 جلد، تهذيب الاصول در2 جلد، لباب المعارف در علم كلام در 2 جلد و حاشيه بر اسفار و شرح منظومه. سرانجام آن مرجع بزرگ، در حالي كه از يك سال قبل، زعامت حوزه نجف را پس از آيت‏اللَّه سيدابوالقاسم خويي برعهده داشت در 25 مرداد 1372 ش در 82 سالگي بدرود حيات گفت و در نجف به خاك سپرده شد.