با بمباران شيميايي مناطق مسكوني و غيرنظامي ايران توسط رژيم عراق و شكايت ايران، هيئت كارشناسي سازمان ملل به منطقه اعزام شد و كاربرد اين سلاح‏ها توسط كارشناسان سازمان ملل مورد تأييد قرار گرفت. از اين رو، شوراي امنيت، بر اساس گزارش‏هاي هيئت‏هاي كارشناسي اعزامي، در تاريخ چهارم شهريور 1367 ش (26 اوت 1988 م)، قطعنامه 620 را صادر نمود. قطعنامه 620 جداي از نقايص اساسي، مهم‏ترين سندي است كه شوراي امنيت در طي هشت سال استفاده مكرر عراق از سلاح‏هاي شيميايي عليه افراد غيرنظامي و نظامي ايران صادر كرده است. در اين قطعنامه، شورا براي اولين بار، كاربرد سلاح‏هاي شيميايي را به طور تلويحي، نتيجه عدم پيشرفت مذاكرات درباره خلع سلاح شيميايي دانست و مذاكرات جاري در كنفرانس خلع سلاح در مورد ممنوعيت كامل و مؤثر توسعه، توليد و انباركردن سلاح شيميايي و نيز نابودي آنها را مدّ نظر قرار داد. همچنين در اين قطعنامه تأكيد شده است كه وصول خبر در زمينه كاربرد سلاح شيميايي منجر به تحقيقات كارشناسي خواهد شد و اقدام مؤثر صورت خواهد گرفت.