آيت ‏اللَّه محمدجعفر بن مرتضي انصاري دزفولي معروف به شيخ آقابزرگ در سال 1274ش (1312 ق) در خاندان علم و فضيلت و از نوادگان شيخ مرتضي انصاري در دزفول به دنيا آمد. وي در سن 9 سالگي پدر را از دست داد و در دامن جدّش، نشو و نما داشت. آيت‏اللَّه انصاري پس از طي مقدمات و سطوح، به درس خارج استادان زمان راه يافت و پس از سالياني به درجه اجتهاد نائل آمد. ايشان داراي حافظه‏اي نيرومند بود و قرآن، تعقيبات نماز، دعاهاي ماه مبارك رمضان و بسياري از دعاهاي ديگر را از حفظ داشت. اين فقيه اصولي و متكلم رجالي و اديب برجسته، در سال‏هاي پاياني عمر خويش، به عنوان مرجع تقليد مردم منطقه، محل مراجعه خاص و عام بود و به همت ايشان، پانزده مسجد و مدرسه در اهواز و حومه ساخته شد. اين عالم رباني از لحاظ نيروي بيان و سخن و دقت نظر و شهامت و علاقه به درس و بحث و تاليف و تصنيف و اخلاق نيكو، بسيار مشهور بود. از آيت‏اللَّه انصاري، آثار متعدد علمي برجاي مانده كه شرح بر كفايه سبزواري، حاشيه بر وسيلةُ النّجاة، الذّريعه في احكام الشَّريعه و شرح مبسوط الفيه از آن جمله‏اند. اين فقيه وارسته سرانجام در نهم شهريور 1330 ش برابر با بيست و هشتم ذي قعده 1370ق در 56 سالگي وفات يافت و پس از تشييعي با شكوه، در جوار مرقد مطهر علي بن مهزيار در اهواز به خاك سپرده شد.