دكتر سيد مرتضي آيت‏ اللَّه زاده شيرازي از نوادگان ميرزاي بزرگ شيرازي، در سال 1307 ش در نجف اشرف به دنيا آمد. وي پس از آن كه دروس حوزوي را در نجف و سپس تهران پشت سرگذاشت، در 23 سالگي به دانشكده معقول و منقولِ دانشگاه تهران راه يافت و پس از اخذ ليسانس، جهت گذراندن دوره‏هاي فوق ليسانس و دكتري، راهي دانشگاه قاهره گرديد. دكتر شيرازي در طول اقامت ده ساله خود در مصر و اخذ دكتراي زبان و ادبيات عرب، به مدت پنج سال در دانشگاه الازهر به تدريس زبان و ادبيات فارسي اشتغال داشت و سپس براي گذراندن دوره تخصصي زبان‏هاي سامي، وارد دانشگاه كمبريج انگلستان شد. وي در طول حيات علمي‏اش، به مدت 21 سال سردبير نشريه علمي و پژوهشي دانشكده ادبيات بود و به تأليف و ترجمه بيش از 25 اثر و نگارش حدود بيست مقاله در مجلات معتبر داخلي و خارجي توفيق يافت. برخي از آثار استاد شيرازي بدين قرارند: ترجمه كتاب الادب المقارِن با نام ادبيات تطبيقي، فرهنگ اصطلاحات روز و فرهنگ چند زبانه مجمعُ اللُّغات. اين استاد فرزانه سرانجام پس از عمري تلاش خستگي‏ناپذير در چهاردهم شهريور 1379 ش در 72 سالگي بر اثر عارضه قلبي چشم از جهان فروبست و در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد.