آيت‏اللَّه محمد حسن صافي اصفهاني در سال 1298ش (1338ق) در اصفهان زاده شد وي پس از پشت سر گذاشتن تحصيلات جديد، به فراگيري دانش‏هاي ديني روي آورد و پس از مدتي اقامت در اصفهان و قم، به نجف اشرف عزيمت نمود. آيت‏اللَّه صافي در نجف در محضر استادان نامداري همچون شيخ محمد علي كاظميني، سيد عبدالهادي شيرازي، سيد محسن حكيم و سيد ابوالقاسم خويي استفاده‏هاي وافر بُرد و در مدت اقامت 27 ساله در نجف، مباني فقهي، فلسفي و اخلاقي خود را استوار ساخت. ايشان در 50 سالگي به اصفهان بازگشت و به تدريس، امامت جماعت، پرورش شاگردان و ارشاد مردم پرداخت. آيت‏اللَّه صافي بعدها رياست حوزه علميه اصفهان را به عهده گرفت و منشأ خدماتي گرديد. اين فقيه بزرگوار تأليفات متعددي به نگارش درآورد كه تطبيق بين اقتصاد اسلامي و اقتصاد سوسياليسم و كاپيتاليسم و نيز تقريرات دروس فقه و اصول از آن جمله‏اند. ايشان همچنين بر فقه، اصول، كلام، تاريخ، تفسير، فلسفه و اقتصاد چيرگي تام داشت. اين عالم رباني سرانجام در هفتم مهر 1374 برابر با سوم جمادي‏الاول 1416 ق در هفتاد و شش سالگي بدرود حيات گفت و پس از تشييعي باشكوه، در كنار مرقد علامه مجلسي به خاك سپرده شد.