آيت‏اللَّه سيد محمد صادق لواساني در حدود سال 1285 ش (1324 ق) در خانداني عالم در نجف اشرف به دنيا آمد. وي در نوجواني به همراه پدر به همدان رفت و پس از مدتي براي ادامه دروس حوزوي راهي اراك شد. آيت‏اللَّه لواساني در هفده سالگي پس از تأسيس حوزه علميه قم به اين شهر هجرت كرد و پس از مدتي با حضرت امام خميني، هم حجره و هم بحث شد. ايشان در قم از محضر استادان بزرگواري همچون حاج شيخ عبدالكريم حائري، سيد محمد تقي خوانساري، سيد محمد حجت، محمدعلي شاه آبادي و ميرزاجواد آقا ملكي تبريزي دروس خارج فقه و اصول، عرفان، سير و سلوك و حكمت و فلسفه را فراگرفت و سپس در نجف در پاي درس بزرگاني چون آقاضياءالدين عراقي و ميرزا ابوالحسن مشكيني به شاگردي نشست. آيت‏اللَّه لواساني در سال 1314ش از طرف مراجع بزرگ قم به توليت مدارس فيضيه و دارالشفا منصوب شد و اين دو حوزه علميه را به مدت شش سال به بهترين وجه اداره كرد. اين عالم مجاهد پس از آغاز نهضت اسلامي به رهبري امام خميني، بارها حمايت قاطع خود را از امام عنوان كرده و پس از تبعيد ايشان به تركيه، به نمايندگي تام‏الاختيار آن حضرت در تهران منصوب گرديد. فعاليت‏هاي آيت‏اللَّه لواساني پس از مدتي براي رژيم گران آمد و ايشان را به مدت سه سال به منطقه هشت‏پر در تالش تبعيد كردند. وي بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، بي‏هيچ نام و عنواني در كنار امام قرار گرفت و تا آخرين لحظه پشتيبان آن حضرت بود. اين مرد الهي سرانجام در 8 مهر 1369 ش برابر با نهم ربيع الاول 1411 ق در 84 سالگي دارفاني را وداع گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه به خاك سپرده شد.