آيت‏اللَّه ميرزا خليل كمره‏اي در سال 1276ش (1317 ق) در كمره از توابع خمين به دنيا آمد و پس از طي مقدمات و سطوح در خوانساري، راهي اراك گرديد. او جزو اولين شاگردان آيت‏اللَّه حائري يزدي در اراك بود و به همراه استاد، راهي قم شد. آيت‏اللَّه كمره‏اي همچنين دروس فلسفه و خارج فقه را با حضرت امام خميني(ره) مباحثه مي‏كرد. وي در قم در درس آيات عظام: ميرزا جواد ملكي تبريزي، حاج شيخ عباس محدث قمي و سيد محمد حجت كوه كمره‏اي شركت كرد و پس از سالياني، به اجتهاد دست يافت. آيت‏اللَّه كمره‏اي در زمان رضاخان، به سبب مخالفت با كشف حجاب، به دستور شاه، دستگير و زنداني شد و به تهران تبعيد گرديد. ايشان بعدها به عنوان نماينده آيت‏اللَّه بروجردي به مصر رفت و از شيخ شلتوت، رييس دانشگاه الازهر به خاطر به رسميت شناختن مذهب تشيع تشكر نمود. آيت‏اللَّه كمره‏اي در چندين نوبت به رياست كنفرانس عالَم اسلام انتخاب شد و به سخنراني پرداخت. ايشان همگام با مبارزات سياسي به همراه آيت‏اللَّه طالقاني در دوره دكتراي دانشكده الهيات دانشگاه تهران نيز تدريس مي‏كرد. تفسير سوره نور، اسرار حج، فلسفه غيبت امام زمان، قبله اسلام، افق اعلي و افق وحي و ده‏ها اثر ديگر از اين عالم رباني به جاي مانده است. آيت‏اللَّه خليل كمره‏اي سرانجام در نوزدهم مهر 1363 ش برابر با پانزدهم محرم 1405 ق در 87 سالگي در تهران درگذشت.