استاد سيد محمد علي صفير در سال 1294 ش (1333 ق) در كرمانشاه و در خانداني اهل علم به دنيا آمد. وي در ابتدا مقداري از علوم حوزوي را فراگرفت و سپس از دانشكده معقول و منقول دانشگاه تهران فارغ‏التحصيل شد. استاد صفير از آن پس به تدريس پرداخت و در كنار آن به دفاع از حريم تشيع و پاسخ به شبهات همت گماشت. از جمله فعاليت‏هاي صفير مي‏توان به تأسيس مراكز فرهنگي و ديني از قبيل انجمن تعليمات اسلامي ايران و همكاري در تأسيس بناي حسينيه ارشاد تهران اشاره نمود. استاد صفير داراي طبعي بلند، همتي زياد و مجاهدت و استقامت در راه حق و حقيقت بود و علاوه بر هُنر استادي در انواع شعر، در كارهاي هنري نيز دست داشت. در بسياري از مساجد ايران، آثار طبع هنري او روي كاشي‏كاري، ثبت و حك شده است. استاد صفير با توجه به علوّ طبع و منش عارفانه خويش، هماره محبوب قلوب خاص و عام بوده و در محافل ادبي براي او و آثارش، ارزش ويژه‏اي قائل مي‏باشند. خردنامه، ديوان اشعار، درس دين و تصحيح ديوان اشعار امام علي(ع) به فارسي از جمله آثار اوست. استاد صفير سرانجام در 22 مهر 1377 ش  در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان و فرهيختگانِ بهشت زهرا به خاك سپرده شد.