ابوالقاسم عبداللَّه فرد متخلّص به حالت، در سال 1293ش در تهران به دنيا آمد. وي پس از اتمام دوران دبيرستان به شاعري روي آورد و وارد انجمن ادبي ايران گرديد. ايشان از سال 1317 در هفته‏نامه فكاهي "توفيق" سردبيري را به عهده گرفت و تا 1330 به سرودن اشعار و نوشتن مقالات فكاهي پرداخت. ابوالقاسم حالت علاوه بر آن كه با برخي جرايد و هفته‏نامه‏ها همكاري مي‏كرد، در اشعار غير فكاهي نيز موفق بود. فعاليت‏هاي او بسيار گسترده و شامل سرودن شعر و ترانه، نويسندگي و ترجمه و... مي‏شد. شعر فارسي در دوران معاصر، شايد كمتر كسي چون استاد حالت را به خود ديده باشد. وي در اشعار طنز و فكاهي، سرآمد طنز سرايان متأخر بود و بحر طويل را او ابداع كرد. حالت، شاعري قدرتمند و توانا و دانشمندي محقق و مترجمي زبردست و ماهر بود كه به زبان‏هاي انگليسي، فرانسه و عربي تسلط و آشنايي كامل داشت. او در سرودن انواع شعر از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه، هنر خود را نشان داده و او را بايد يكي از شعراي برجسته و نامور تاريخ ادبيات معاصر ايران به شمار آورد. استاد حالت، سراينده نخستين سرود ملي جمهوري اسلامي ايران بود كه بيش از سيزده سال به گوش مردم ايران و جهان رسيد. ديوان حالت، تذكره شاهان شاعر، فكاهيات حالت و ديوان ابوالعينك و... از جمله آثار متعدد اين اديب ايراني مي‏باشد. استاد ابوالقاسم حالت سرانجام در سوم آبان 1372 ش در هفتادوهشت سالگي بر اثر سكته قلبي دارفاني را وداع گفت.