در جريان انتخابات دوره شانزدهم مجلس شوراي ملي، جمعيت فدائيان اسلام با حمايت آيت اللَّه‏كاشاني، ليست افراد مورد نظر خود را براي شركت در انتخابات ارائه دادند، اما هيچ كدام ازآنان در ميان افراد انتخاب شده براي مجلس قرار نگرفتند. در اين ميان، انگشت اتهام به سوي عبدالحسين هژير، وزير دربار شاهنشاهي نشانه رفت. هژير كسي بود كه پس از شهريور 1320ش به عنوان وزير مقتدر دربار كاملاً به اوضاع مسلط بود و مورد اعتماد شاه قرارداشت. با اين ديدگاه، سيدحسين امامي، از اعضاي مركزي فدائيان اسلام، مامور شد تا در نخستين موقعيت مناسب، هژير را ترور كند. از اين رو، فدائيان اسلام كه هژير را ابزار دست رژيم پهلوي مي‏دانستند براي از ميان برداشتن وي برنامه‏ريزي كردند و او را در سيزدهم آبان 1328 ش در مسجد سپهسالار اعدام انقلابي كردند. در اين حال، امامي دستگير شده و فوراً مورد بازجويي قرار گرفت. در نهايت دادگاه نظامي تهران، دو روز پس از اين ترور، سيدحسين امامي را به اعدام محكوم كرد. اين حكم در بامداد هيجدهم آبان آن سال به اجرا درآمد و با اين اعدام، نخستين شهيد جمعيت فدائيان اسلام تقديم دين مبين گرديد.